Το φτερωτό άλογο Δημιουργός: Celestia, Graciella Aγαπημένοι μου φίλοι καλό μήνα!!!! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Το φτερωτό άλογο
Μια απέραντη ξέφωτη πεδιάδα…
Στρωμένη με ένα πράσινο χαλί έχοντας για κεντήματα πολύχρωμα αγριολούλουδα, απλώνεται μπροστά μου, κι εγώ κοιτάζω αχόρταγα την τόση ομορφιά της.
Καθισμένη στο ένα και μοναδικό της δένδρο στη μέση του πουθενά, απολαμβάνω τη πλατειά σκιά του.
Λίγο πιο πέρα το άλογο μου βόσκει αμέριμνα και χλιμιντρίζει που και που χαρούμενα σπάζοντας την απόλυτη ησυχία.
Κάποια στιγμή με πλησιάζει κι εγώ γυρίζω το κεφάλι μου να δω τι θέλει.
«Σήκω», μου λέει, «πάμε να περπατήσουμε δεν βαρέθηκες ακόμα;»
«Μίλησες;» , είπα και πετάχτηκα όρθια , έκπληκτη.
«Και βέβαια μιλάω …σήκω λοιπόν , πάμε.», είπε ανυπόμονα.
Σοκαρισμένη ακόμα με αυτό που συνέβαινε σηκώθηκα και χωρίς καθυστέρηση το ίππευσα.
«Και τώρα, θα σε πάω εκεί που έχεις ονειρευτεί να πας», είπε πάλι το άλογο.
Έπιασα τα γκέμια και αυτό άρχισε να περπατά αργά, μετά δυνάμωσε το βάδισμα του που σιγά σιγά έγινε γρήγορο για να καταλήξει σε καλπασμό.
«Κρατήσου γερά», μου φώναξε και ξαφνικά σταμάτησα να ακούω τις οπλές του να χτυπούν το χώμα.
Τεράστια κατάλευκα φτερά άνοιξαν δίπλα στα πλευρά του και βρεθήκαμε να πετάμε στον αέρα.
Ένοιωσα το φλογισμένο μου πρόσωπο να δροσίζεται από τον δροσερό αέρα και τα μαλλιά μου να ανεμίζουν όπως την λευκή χαίτη του αλόγου μου.
Αυτό, συνέχισε να τρέχει αλλά και να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά μέχρι που ανεβήκαμε πάνω από τα σύννεφα.
Τότε το άλογο σταμάτησε και μου είπε να κατεβώ.
Ξεπέζεψα και ήταν μια μαγεία να πατάω πάνω στο πουπουλένιο μαλακό έδαφος.
«Γιατί με έφερες εδώ», το ρώτησα.
«Κοίταξε εκεί», μου είπε, δείχνοντας με το κεφάλι του προς τα πίσω.
Περίεργη στράφηκα να δω και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.
Άγγελοι με ολόλευκες φορεσιές και με μεγάλα κατάλευκα φτερά πετούσαν γύρω μου και μου χαμογελούσαν καλώντας με να τους ακολουθήσω.
Μια απαλή και όμορφη μουσική ακουγόταν ευφραίνοντας τα αυτιά μου.
Προχώρησα σαν υπνωτισμένη όταν ξαφνικά οι άγγελοι παραμέρισαν.
Πάνω σε ένα σύννεφο καθόταν μια όμορφη γυναίκα ντυμένη και αυτή στα λευκά
με τα μαλλιά της ξεπλεγμένα να φτάνουν μέχρι τα πόδια της.
Την κοίταξα καλύτερα στο πρόσωπο και είδα ότι έμοιαζε με την συνονόματη γιαγιά μου που δεν πρόλαβα να γνωρίσω.
Μια πρωτόγνωρη χαρά και ευτυχία ζέστανε την καρδιά μου και η λαχτάρα μου να βρεθώ κοντά της ήταν πια πολύ δυνατή.
«Γιαγιά!!!!» φώναξα και έκανα να τρέξω προς το μέρος της .
Τότε εκείνη γύρισε με είδε και άπλωσε τα χέρια της προς εμένα.
Ασυγκράτητη πια έτρεξα με λαχτάρα κοντά της.
Ένα βήμα με χώριζε πια από αυτήν και ετοιμάστηκα να πέσω στην ανοιχτή αγκαλιά της, να χωθώ μέσα της .
Και τότε… ένοιωσα κάποιον να με σπρώχνει στην πλάτη επίμονα. Τρομαγμένη γύρισα να δω …
Ένα δυνατό χλιμίντρισμα κοντά στα αυτιά μου …
Άνοιξα τα μάτια και αντίκρισα την μουσούδα του αλόγου μου..
Απογοητευμένη το έσπρωξα θυμωμένη μουρμουρίζοντας..
«Δεν μπορούσες να περιμένεις ακόμα λίγο; Τι σ’ έπιασε;»
Πάλι είχα αποκοιμηθεί…
Σηκώθηκα και ίππευσα ανόρεκτα το άλογο μου παίρνοντας τον δρόμο του γυρισμού.
Ξαφνικά χωρίς να το τσιγκλήσω άρχισε να τρέχει καλπάζοντας με ξέφρενο ρυθμό.
Κρατήθηκα γερά πάνω του ενώ ο αέρας μου μαστίγωνε με ορμή το πρόσωπο.
Και τότε την άκουσα….
Άκουσα την φωνή της να ψιθυρίζει στ’ αυτιά μου το όνομα μου….
Ευτυχισμένη κι εγώ τότε φώναξα!!
Ναι!!!! Είσαι το φτερωτό άλογο !!!!!!
Μια ιστορία ακόμα απο το βιβλιο μου "sogni" Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2010 | |