Κι όμως υπάρχεις

Δημιουργός: Γεωργία, Γεωργία

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το ήξερα πως αυτή η συζήτηση δεν
θα μας έβγαζε σε καλό.
Προσπαθούσα να την τελειώσω κι όλο
κάτι την συνέχιζε.
Και όσο συνέχιζε τόσο με πονούσε...

Ήθελα να σ'αγκίξω, να πάρω στα
χέρια μου το πρόσωπο σου και να
σου ανοίξω τα μάτια για να δείς
πόσο υποφέρω...

Όχι πως δεν το προσπάθησα.
Πήγα να απλώσω τα χέρια και καθώς
τα κίνησα κάτι βρέθηκε ανάμεσα
μας και μ'εμπόδιζε...

Τι να'ταν πάλι κι αυτό.
Σου μίλαγα και εσύ δεν μ'ακουγες.
Σου φώναζα αλλά τίποτα πάλι δεν
γινόταν...

Σαν ένα γυαλί που δεν έσπαζε με
τίποτα.
Όσο κι αν προσπάθησα δεν τα
κατάφερα με τίποτα...

Ξαφνηκά ένιωσα ένα ρίγος, ένα
τρέμουλο σε όλο μου το κορμί.
Πάγωσα...Η αναπνοή μου κόπηκε.
Δεν ένιωθα το κορμί μου.

ʼνοιξες τα μάτια.
Με κοίταξες με ένα ύφος παράξενο.
Μ'άγκιξε βαθειά...
Με πήρες στην τρυφερή σου αγκαλιά.
"Συγνώμη...Παραφέρθηκα.
Αλλά...Κατάλαβεμε.
Η σχέση μας πήρε τον λάθος δρόμο.
Τελείωσαν όλα"

Δεν είπα τίποτα...
Σε κοίταξα με τα κατακόκκινα μου
βουρκωμένα μάτια.
"Σ'ευχαριστώ..."
Έφυγα...
Μπορεί για σ'ένα να μην είχε
σημασία όμως για μένα σήμαινε πολλά.
Πολλά που μου σπαράζουν την καρδιά...

Ποτέ δεν έπαψα να σ'αγαπάω.
Έτσι κι αλλιώς εσύ ήσουν ο
πιο μεγάλος μου έρωτας...

Απο τότε κράτησα μόνο τις πιο
όμορφες στιγμές μας...
Σε όλα σε βάζω μέσα.
Ζώ λές κι ακόμη υπάρχεις...

Κι όμως Υπάρχεις...
Στην σκέψη και στην καρδυά μου..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-08-2005