Έτρεμα

Δημιουργός: sylia_218, Υρώ!!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι που ο αγέρας με θυμάται,
κάτι βράδια
Και γέρνει, πάνω μου,
σα δακρυσμένο φως…
Κι εγώ που τρέμω και φοβάμαι
τα σκοτάδια
Του παραδίνομαι,
σαν ύμνος ιερός…

Η λίμνη, χρόνια…Σταθερή.
Σ’ ένα σημείο…
Δε λογαριάζει ούτε αέρα,
ούτε φως.
Μα εγώ που έτρεμα και δάκρυζα
στο κρύο
Πια δεν αντέχω σταθερή
και πάντα εκτός…

Στου πρώτου ήλιου, χαραυγή
Θα υποχωρήσω
Και θα γλιστρήσω, σα λεπίδα
στην πληγή…
Μα τη δική σου την πληγή.
θα ξεχωρίσω
Να την γιατρέψω, απ’ το δέρμα
ως την ψυχή…

Ταξίδια έκανα, δήθεν
να σε ξεχάσω…
Και πάντα έτρεμα,
μήπως αυτό συμβεί…
Μακριά πηγαίνω…
Όμως ξέρω, πού θα φτάσω.
Εκεί που τ’ όνειρο,
στο τέλος…
επιζεί!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-11-2010