Δεν είναι ο πόλεμος ντροπή

Δημιουργός: boofox, Voula

Κρίση; Πια κρίση;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φύσηξε σαν άνεμος, παρέσειρε ζωές
σαν φύλλα απ' τα ξερόκλαδα που πέσαν στις σκιές.
Γύρισε σαν τυφώνας και ρουφάει τις ψυχές
κι αντί για αύριο ξαφνικά ξημέρωσε το χθές.

Ταξίδι αρχίζει στους αιώνες που περάσαν,
λουφάζουν πάλι στη σιωπή αυτοί που αντιδράσαν.
Ο χρόνος τώρα να μετρά απ' την αντίθετη πλευρά,
καρδιές ανθρώπων που απο θλίψη πια χτυπούν νοχελικά.

Άμα δεν ένιωσες τον πόνο κοίταξε γύρω κι έλα πες
κι αν δεν σ' αγγίξει αυτή η μιζέρια ρούφα το αίμα μου και πιές.
Όμως τι αίμα να 'χει μείνει; Μέσα οι φλέβες μου στεγνές,
ένα κουφάρι έχω απομείνει που 'χει χαθεί στις προσευχές.

Μα βλέπω γύρω μου καθρέφτες ή δεν είμαι μόνος πια;
Γύρω μου άνθρωποι σαν κλέφτες που ζητιανεύουν ανθρωπιά.
Κι αμα το δάκρυ θα στερέψει κι αν δεν μείνει ούτε ψυχή,
η κοινωνία έχει επιλέξει να αφανίσει όλη τη γη.

Κι αμα δεν μπορείς να βλέπεις αυτή την καταστροφή,
βγες απ' τη λήθη να παλέψεις για μια καλήτερη ζωή.
Κι αν φοβάσαι μην πεθάνεις και λουφάζεις στη σιωπή,
είναι άλλοι που θε να ζήσουν κάθε επόμενη στιγμή.

Ας μαζευτούμε λοιπόν όλοι να φωνάξουμε μαζί,
δεν θα γίνουμε οι δούλοι που μας τρώνε την ψυχή.
Ας μη φοβηθούμε ποιός θα ζήσει ή θα χαθεί,
ας παλέψουμε όσο ζούμε, δεν είναι ο πόλεμος ντροπή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-11-2010