O παράξενος διαβάτης

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το φεγγάρι λιγοψύχησε στη χάση
και λυγούσανε στο δέντρο τα κλαδιά
θα ενωθώ μ’ όλο το βιός που έχω χάσει
γιος θα γίνω κι αδερφός να μ’ αγαπάς.

Στο όνειρό μου θ’ ανεβώ το καλντερίμι
τόσο ήσυχος σα γέρος, σα νοτιάς
μοναξιές και μαύρες λύπες σε κιλίμι
είμαι κείνος ο διαβάτης που κοιτάς.

Με τα δάχτυλα γυρνάς το δακτυλίδι
με ζητούσες και κεντούσες δειλινά
η φωτιά σου δυό βουνά τα αγκαλιάζει
με ένα πόνο απ’ τα βάθη της καρδιάς.

Τούτη λέξη προμηνύει τι θα φέρει
τι θα δώσει και μετά τι θα ζητά
τούτη η λέξη απ’ τα χείλη σου δε βγαίνει
είμαι κείνο τ' αεράκι που περνά.

Τρεμοπαίζει η αγάπη σου σα φύλλο
και σαν όνειρο που φεύγει βιαστικά
στο τραπέζι μνήμες έσβησαν στο ξύλο
θα με βρίσκεις με τη σκέψη τελικά
στη γαλήνη που γλυκά την ανασαίνεις.

Απ’ τον θεό τώρα ζητάω μια βροχή
για να ξεπλύνω τις ζωές που χω περάσει
να απαλύνω το μετέπειτα της γης
είμαι ο άσωτος υιός και σ’ έχω χάσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-12-2010