Κάποια Χριστούγεννα

Δημιουργός: Αριάδνη Μεσογείτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χριστούγεννα... Ξημερώματα.
Η ώρα που ξυπνάς. Στο δάσος μου...
Η ανασαιμιά του αυτή την ώρα είναι ορατή.
Αναδύεται σε λεπτές στήλες υδρατμών
που ανεβαίνουν από τα φυλλώματα
προς τις κορφές των δέντρων.
Δημιουργούν αλλόκοτους φασματικούς σχηματισμούς
κι ύστερα ενώνονται σ’ αυτό το ύψος
φτιάχνοντας ένα διάφανο υπόλευκο σεντόνι
για να προστατέψουν το δάσος μου
από την πρωινή παγωνιά των αστεριών.
Το φως δεν είναι ακόμα αρκετό
για να αναδείξει τα μικρά διαμαντάκια
που θα λαμπυρίζουν σε λίγο
στην άκρη κάθε μιας πευκοβελόνας.
Στο μακρινό φως των αστεριών,
μόλις που διακρίνεται το ανάγλυφο της περιοχής.
Δεν ακούγεται ήχος κανένας.
Θαρρείς και η ζωή αποχώρησε από τούτο τον τόπο.
Η ζωή; Μα… το δάσος είναι η ίδια η ζωή.
Νάτο… ανασαίνει.
Η ανάσα του σκορπάει αρώματα,
θυμάρι και ρίγανη και νοτισμένο χώμα.
Ρετσίνι και κούμαρα και άγρια μανιτάρια.
Κι αν στήσεις καλύτερα τ’ αφτί σου,
θ’ ακούσεις μικρές καρδούλες να χτυπούν.
Σπουργίτια, κοκκινολαίμηδες και σουσουράδες.
Ζουλάπια μικρά και μεγάλα, χωμένα στα λαγούμια τους.
Λογής-λογής μαμούνια με μουδιασμένα μέλη
που περιμένουν την αυγή.

Και η αυγή δεν τα γελά.
Έρχεται στην ώρα της, σαν κάθε μέρα.
Φέρνει μαζί της τα χρώματα.
Το πράσινο, το βαθύ πράσινο, το πρασινοκίτρινο,
το κιτρινοκαφέ, το γαλανό.
Φέρνει τους ήχους.
Να το πρώτο τιτίβισμα, το πρώτο αλύχτημα.
Το αεράκι μέσα από τις πευκοβελόνες.
Δυο ελεύθερα άλογα κατηφορίζουν προς τη ρεματιά.
Η χαίτη τους αναδεύεται ρυθμικά σε κάθε τους πάτημα.
Χαλινάρι δεν έχουν γνωρίσει στον όμορφο τράχηλό τους.
Παν να πιουν το νερό
που τρέχει καθάριο στη ρίζα του μεγάλου πλάτανου.

Εκεί, στη ρίζα του μεγάλου πλάτανου με περιμένεις.
Φοράς κι εσύ σαν κι εμένα τα χρώματα της γης.
Αυτής της γης που μας αντέχει.
Με περιμένεις να μπούμε στο αγουροξυπνημένο δάσος μου
να το ζεστάνουμε με τις ανάσες μας,
να μας δεχτεί στην αγκαλιά του.
Κάνει ακόμα κρύο και φορώ ρούχα και παπούτσια.
Αλλά πού θα πάει;
Θα φτάσει και η άνοιξη στη ώρα της.
Και τότε, θα περπατήσω ξυπόλητη πάνω στα πούσια.
Θα σκαρφαλώσω στα κλαδιά,
θα φωνάζω δυνατά,
να με ακούσεις.

Αριάδνη Μεσογείτη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2010