Στο στήθος κρεμασμένος

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Του γέροντα που δεν μιλά να είχα τη σοφία,
τα χρώματα του ουρανού λιγάκι πριν τη δύση,
του καβαλάρη τη θόρια, του πρώτου την ανδρεία
και αέρα που τα χείλη της, τα έχει ακουμπήσει

Μικρό να ήμουνα πουλί σα μάθει να πετάει
ή αετός που από ψηλά τη γη τη διαφεντεύει
του φεγγαριού να ‘μουν το φως, τη νύχτα που χαλάει
το δρόμο της να έδειχνα, τη νύχτα καθώς φεύγει

Γραμμή να ήμουν και ευχή, αστέρι όταν πέφτει
γεφύρι πετροστόλιστο απ’ το Θεό φτιαγμένο
η πονηριά του αυγερινού που ‘ρχεται σαν τον κλεφτή
κι ο γυάλινός της ο σταυρός, στο στήθος κρεμασμένος.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2010