Μπαρόκ Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, Κατερίνα Θεωνά ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ .......ειχα ξεκινησει να γράφω ονόματα ,αλλα φοβήθηκα να μην ξεχασω κανενα απο τα 76 δεν με διαβαζεις βεβαια κανείς σας ουτε οι 5 απο εσας που επικοινωνουμε ακόμα,καλαααα,δεν θα συναντηθουμε καποια στιγμη ,με το ζορι θα σας τα διαβάζω. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ξένοι γνωστοί
στην ίδια πόλη
κάποτε είχαμε βρεθεί
με χιόνια,μύθους και ροσόλι
κι αλήθειες που έχουνε χαθεί
Μια πόλη,που
άλλαζε πατρίδες
απ των πολέμων τους καιρούς
δύση,μ ανατολής λεπίδες
και επιγόνους τιμωρούς.
Σκυφτή,σε μια
γωνιά του χάρτη
κανένας δεν την είχε δει
δεν την ευλόγησε η Αστάρτη
ουτε απ τα τείχη της κλειδί
βρήκε στο δρόμο η Ιστορία
ηταν,οι πύλες της κλειστες
μα εμοιαζε με μικρή κυρία
που είχε τα όνειρα εραστές.
Στις παρυφές
καποιων συνόρων
βρέθηκε να ονειροπολεί
λεία,στρατοκρατών,εμπόρων
τροτέζα,σε μπαρόκ κελί
χιόνι,βιβλία και ροσόλι
και εγώ ακόμα ένα παιδι
τι γύρευα?σ αυτή την πόλη
αναρωτιόμουν επειδή
ύπνος δε μ έπαιρνε,τα βράδια
φώναζε η χρύσα,κλεισ το φως
πες μου φοβάσαι?τα σκοταδια?
η κάποιος έρωτας,κρυφός
απ την παλιά τη γειτονιά σου
σε κυνηγά,σαν ξωτικό
και κλέβει,απ τα δεκαεννιά σου
το ίδιο πάντα μυστικό?
παράθυρα,χωρίς μπαλκόνι
τζάμια διπλά,κρύο βαρύ
κι έλεγα κοίτα ξημερώνει
να πω τα κάλαντα μπορεί.
Ξέρεις,την λέν
και μικρή βιέννη
μου είπε,με ύφος σοβαρό
ο Νίκος,κι είναι λατρεμένη
απ των Αψβούργων τον καιρό
Χαμογελούσε ο φερδινάρδος
το φάντασμα του δηλάδη
πάχνη,νυχτερινής πλειάδος
πήρε της πόλης το κλειδι.
Μη σέρνεις,στοιχειωμένες
μνήμες,διστάζω ν ανταποκριθω
θα κάνω μια ευχή
με ρίμες
κι ισως απόψε κοιμηθώ.
Εγω,γέννηθηκα στου ρέντη
κι η μάνα μου στην κοκινια
είπε ο Βασίλης,και έχω γλέντι
αντε,καλή πρωτοχρονιά.!!!!!!!
Χρόνια πολλά,
του χρόνου σπίτι
τραγούδια,όνειρα κι ευχές
χρόνε,μην κανεις τον μεσίτη
ζούμε σε νέες εποχές
Χίλια εννιακοσα ογδόντα τόσο.......
χιονίζει ακόμα ,βρε παιδιά
τι ευχή Μαράκι να σου δώσω?
ανοιξη,νάρθει στα κλαδιά?
Κι ήρθε νωρίς
η αλλοπαρμένη
γι άνοιξη η πόλη,είχε χτιστεί
κόρη του κάστρου,ευτυχισμένη
σε ένα μεσαίωνα αυλιστή
εστελνε πάλι παρτιτούρες
χορεύαν,μάγισσες γυμνές
και των ερώτων,οι φιγούρες
εικόνες γίναν ζωντανές.
Η χώρα
μύριζε μιζέρια
σκλάβοι,οι πολίτες ορφανοί
κι όμως στην πόλη αυτή τ αστέρια.
δεν την αφήναν ,να φανεί.
Την άφησα,ένα βράδυ Ιούλη
ψιχάλιζε,κι είχε δροσιά
ήταν ο ράντου στο πεζούλι
κι η Ντόινα στη φυλωσιά
αν είμαστε κοντά,του χρόνου
ίσως παιδιά κάποια στιγμή
να έλθουμε,πάλι να σας δουμε
σε κυριακάτικη εκδρομή.
'
Την πόλη
δεν την ξαναείδα
κι ουτε και θα την ξαναδώ
μα η θύμηση μου,παλακίδα
απόψε πάλι ήτανε εδώ.
EΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΣΑΦΗΣ.....ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΟΤΙ ΕΝΝΟΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΕΣΕΙΣ
ΣΤΙΧΑΚΗΔΕΣ.......ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΡΑΠΟΝΟ....ΚΑΝΕΝΑ ΕΝΟΟΥΣΑ ΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
76 ΤΟΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟ Σ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΟΛΗ.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2010 | |