Χριστούγεννα με αναμνήσεις

Δημιουργός: eleana19, Νεφέλη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι αν ήρθανε Χριστούγεννα, εγώ δεν τα γιορτάζω
μόνο αναμνήσεις μου' ρχονται ξανά μες το μυαλό
κι αν φύγει ο χρόνος ξαφνικά , ξανά ίσως να ελπίζω
για μια παλιά αγάπη μου που ακόμα τη θρηνώ.

Γιατί όμως χωρίσαμε; Ξέχασα ξαφνικά .......
Ο χρόνος που περνά γοργά μου φθείρει το μυαλό
κι αναζητώ λίγη χαρά που κάποτε είχα τόση
μήπως και πάρω λιγοστή κι αρχίσω να γελώ.

Ο πόθος μου μεγάλωνε , όσο ο καιρός περνούσε
η απουσία του αφορμή , μεγάλωνε τον πόθο
ένα σημάδι θετικό ποτέ δεν μου'χε δώσει ,
κι όμως ελπίδα θετική γεννήθηκε την νιώθω!

Ονειρεύομουν τη ζωή πάντα μαζί με κείνον
που όσο χρόνια κι αν θα'ρθουν , μαζί θα τα περνάμε
μα η μοίρα άλλα σχέδια είχε για μας χαράξει
που τώρα όσο τα σκέφτομαι , βαθιά θα με πονάνε

Ένα τροχαίο είν ' ικανό, μια σχέση να λυγίσει
ο πόνος φέρνει το θυμό , χωρίς να λογαριάζει
ανθρώπους που είναι δίπλα σου , τις δύσκολες σου ώρες
κι ο χαρακτήρας που κρατάς να τους επισκιάζει...

Με ευλάβια εστάθηκα μπροστά στη Παναγία ,
για δύο μήνες να κλειστώ σε ένα μοναστήρι ,
-μόνο εγώ το ήξερα- ποτέ κανένας άλλος ,
γιατί δεν θά'θελα να πει πως μου κρατά χατήρι.

Χρόνια κι αν πέρασαν πολλά , τώρα οι αναμνήσεις
ξεθάφτηκαν και έρχονται ξανά μέσα στο νου μου
-τι κι αν παλέυω μια ζωή μακριά να τις κρατήσω-
τι κι αν τις έθαψα βαθιά την άκρη του μυαλού μου.

Μα να ο χρόνος πως περνά , κι ήρθε μετανιωμένος ,
και η αγάπη φούντωσε ξανά μέσα σε μια βραδιά ,
μα ο χρόνος , ήτανε πολύς , οκτώ και πλέον χρόνια ,
που οικογένειες κάναμε , κι οι δυό μας και παιδιά.

Εμένα λέει αγάπησε , κι ας μ' έδιωξε μακριά του
ο εγωϊσμός του ήταν πολύς για να ξαναγυρίσει
κι ο χρόνος πέρναγε δειλά, μόνο για να πληγώνει
και να ματώνει την καρδιά που έμαθε να ελπίζει...

Εμένα λέει αγάπησε , κι ας με έδιωξε - τι λάθος !-
κιας έκρυβε αισθήματα , για μένα αληθινά
κι αν άλληνε παντρεύτηκε , έμενα αποζητούσε
στα στήθη άλλης έψαχνε , να βρεί ζεστή αγκαλιά.

Όλόκληρή μου τη ζωή , την έδωσα σε κείνον ,
Ότι κι αν ένιωσα γι' αυτόν , πρέπει να το ξεχάσω ,
κι ο πόθος που γεννήθηκε και έκρυψα βαθιά
πρέπει να βρώ το θάρρος μου ...για να τον ξαναθάψω...

Λυπάμαι, μα δεν γίνεται , άλλο να αναστορώ
μια αγάπη που έφυγε μακριά και πίσω δεν γυρνά
τι κι αν περίμενα , 'να'ρθει , άδικα τόσα χρόνια ....
μόνον ο πόνος έμεινε για να με τυρρανά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-01-2011