Αν μπορείς να με νιώσεις

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Υποβαστάζομαι από το βλέμμά σου
κάθε που τρέμω μην κοπώ στην καταιγίδα.
Σου μιλάω για καιρούς ανεπίστρεπτους
για ηθικές παρακμάζουσες και αποτροπές
των μεγάλων παιδιών, πριν γεράσουν.
Όλα είναι τέρμα τελικά.
Νήμα στο νήμα
γεννιέσαι κι αποθνήσκεις
κουλουριασμένη μες στη μήτρα της ανάγκης.
Εν αρχή(ν) ην η αγάπη.
Η αγάπη. Επανέλαβε -αν θες- μετά από εμένα.
Το μεγαλύτερο μυστήριο της ένωσης
το αδιάσπαστον, τάχα. Η αγάπη και τα βλέμματα.
Τα διάφανα βλέμματα της αντανάκλασης των εραστών.

Σπάω τους καθρέφτες που μου δείχνουν
τα μαλλιά μου για ανέμελες κλωστές
και τις ρυτίδες μου τραβάω σαν από λάστιχο να είναι
αυτή η φάτσα. Η αγάπη. Η αγάπη του εαυτού μου
και των άλλων.
Εγώ και οι άλλοι.
Η βροχή, το ουράνιο τόξο.
Γερνάμε. Γυρνάμε. Τροχοί της τύχης
που ψάχνουν ένα χέρι βατήρα
για να εκτοξεύσουν τα βέλη τους πέρα απ’ τον θάνατο.
Σου μιλάω γι’ αγάπη
κι εσύ με ακούς να τραυλίζω κάτι λέξεις θυμωμένες.

Αν μπορείς να με νιώσεις, είναι η ώρα.
Ένα λεπτό μετά, θα είναι ήδη αργά.
Αγάπησέ με να βαστάξω τον κόσμο.
Βάσταξε με να γίνω ο κόσμος σου. Εγώ.
Εσύ κι ο κόσμος. Μόνο εσύ. Καληνύχτα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-01-2011