Το δάκρυ

Δημιουργός: ΚαΤερίνη, Όπου φτάνει η σκέψη

Καλό ξημέρωμα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Το δάκρυ

Τα χρυσαφένια σου μαλλιά
σαν ήλιος τον χειμώνα
κάθε σου βλέμμα μια αγκαλιά
μου ζέσταινε το σώμα.

Κι είχες το δάκρυ πάντοτε στη άκρη των ματιών σου
μ’ ένα χαμόγελο πλατύ έλεγες πως χαιρόσουν!

Κι όταν μιλούσαμε δειλά
για όσα μας πονάνε
έγερνες πλάι στα κρυφά
και μου ‘λεγες, περνάνε...

Κι όταν το δάκρυ κύλαγε πάνω στο μάγουλο σου
είναι απ’ τη συγκίνηση, έλεγες και χαιρόσουν!

Την θάλασσα είχες στη ματιά
το κύμα στη ψυχή σου.
Ρίξε την άγκυρα βαθιά
σου έλεγα, θυμήσου…

Κι όταν το δάκρυ έφτανε στην άκρη των χειλιών σου
η αλμύρα του σε γλύκαινε κι έλεγες πως χαιρόσουν!

Μα ήρθαν σύννεφα βαριά
σκέπασαν τις ψυχές μας
το δάκρυ έγινε φωτιά
κι αλάτι στις πληγές μας…

Κι είναι το δάκρυ μας στεγνό, οι μνήμες να μη λιώσουν
τι κι αν μας άφησαν πληγές, ποτέ να μην θαμπώσουν!

Κα Τερίνη.
12.1.11[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-01-2011