Διήγημα καρδιάς

Δημιουργός: sharon, Αλεξάνδρα Θεοχάρη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χιλιάδες αναμνήσεων έρχονται στο νου,
βίαια σκιρτήματα, ...μα είναι της ζωής οι δρόμοι.
Χαμόγελο απ'τα χείλη μου,της μοναξιάς το πώς;
Τρέχουν σαν θολερό νερό οι άνθρωποι,και μόνοι.

Το δάκρυ στέρεψε,κι από τα μάτια μου φωτιά,
έμεινε παγωνιά πάνω στο άσπρο το σεντόνι.
Αντοχές στην ψυχή,μουδιασμένα χέρια,άδεια αγκαλιά,
σαν βιτρίνα που ράγισε κι ότι συνάντησε...σκοτώνει.

Ποτάμια δάκρυα οι θύμησες κι οι σκέψεις.
Σπασμένα γυαλιά οι ψεύτικες υποσχέσεις.
Θάλασσες σέρνουνε πνιγμένα δειλινά,
αστέρια που δεν φώτισαν...ανυπαρξία,σκοτεινιά...

Τα όνειρα ξεχάστηκαν,κρυμμένα σε αμπάρι.
Σαν παραμύθι μάγισσας,σε λυκόφως στο σκοτάδι.
Δεν το θυμάμαι τώρα πια το βλέμμα σου εκείνο.
Ήταν διήγημα καρδιάς ...βουβό και δακρυσμένο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2011