Εμά κι αλλότρια

Δημιουργός: dimvel

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αδρανούσα , άγαλμα με το πόδι μετέωρο
Έτσι ποτέ δεν πρόλαβα να είμαι αυτός που έπρεπε
Πουλιά με σήκωναν σιωπηλά από τα πρέπει
κι έμεινε άδειο κενοτάφιο το μάρμαρο της βάσης

Ζεστός χειμώνας , βιαστική ζωή
Ακρωτηριάζω δέντρα , τις μέρες μου
Τις καίω αναζητώντας θαλπωρή φευγάτη

Μόνο όταν κλείνω τα μάτια ξεδιπλώνω ουράνιες γωνιές
σκοντάφτοντας στα λάθη

Μεγάλες μέρες στη μικρότητά τους
Η σφαγή συνεχίζεται σαν ταινία παλιά
Νέες έγχρωμες διαστάσεις
Νέες ρεαλιστικές εκδόσεις
Κάποιοι απορούν κοιτάζοντας τον ουρανό

Τι παράξενο , η πανάρχαια οσμή της σαπίλας εξαφανίστηκε:
Εξοικείωση του υποδοχέα
Παραμένει ωστόσο παράξενη η γεύση του αίματος…
αν είναι το δικό σου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2011