Το κορίτσι που δεν έβλεπε όνειρα

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><br />
<b>Warning</b>:  session_start(): Cannot start session when headers already sent in <b>/home/stixoi/public_html/core.php</b> on line <b>23</b><br />
<html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το κορίτσι που δεν έβλεπε όνειρα</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το κορίτσι που δεν έβλεπε όνειρα</b><p>Δημιουργός: χωρικός<p><i> τιμής ένεκεν...</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Μιά φορά κι'έναν καιρό , σ'έναν τόπο μακρινό ζούσε ένα κορίτσι...<br />
Τα μαλιά του ήταν ξανθά σαν στάχυα του Ιούνη. Τα μάτια του ήταν ζεστά σαν καρβουνάκια στη σόμπα την παραμονή των Χριστουγέννων και , όποιος την έβλεπε, έστω κι'από μακριά, θυμόταν τις αγαπημένες του καραμέλες όταν ήταν παιδάκι...<br />
Αυτο το κορίτσι λοιπόν εργαζόταν σκληρά! Ξεκινούσε τη δουλειά του το πρωί και τελείωνε αργά το βράδυ. Ήταν όμως λίγο παράξενη η δουλειά του, μοίραζε όνειρα...<br />
Όνειρα για όλα τα γούστα , για όλα τα κέφια! Όνειρα που τα βλέπεις και χαμογελάς στον ύπνο σου, όνειρα που δεν μπορείς να σταματήσεις να τα βλέπεις , όνειρα...<br />
Αααα ήταν πολύ καλή στη δουλειά της . Κανείς δεν είχε παράπονο. Κάποιες φορές μάλιστα, αυτό συνέβαινε αργά το βράδυ λίγο πριν τελειώσει, έδινε στα δύο όνειρα το ένα δώρο...<br />
Και αυτή όμως ήταν πολύ ευχαριστημένη από τη δουλειά της! Μπορεί να κουράστηκα λίγο παραπάνω αλλά μοίρασα όλη την πραμάτεια μου με τον κατάλληλο τρόπο σκεφτόταν και έπεφτε στο κρεβάτι της ικανοποιημένη κλείνοντας τα μάτια της. <br />
Εδώ όμως συνέβαινε το εξής παράξενο: Η ίδια δεν έβλεπε ποτέ της όνειρα!Συγκεκριμένα είχε να ονειρευτεί από τότε που ήταν μικρό κοριτσάκι. Όταν άρχισε αυτή τη δουλειά , κόπηκαν και τα όνειρα. Τα μοίραζε όλα , δεν περίσσευε τίποτα γι'αυτήν...<br />
Μια φόρά , όταν ετοιμαζόταν να πάει στο σπίτι της , έχωντας ξεπουλήσει , κάποιο αγόρι που μόλις είχε παραλάβει , της φώναξε:Στάσου... το όνειρο που μου έδωσες είναι τόσο υπέροχο που δεν μπορώ να το δω μόνος μου...Στάσου... Στάσου να το δούμε μαζί.... Στάσου να το μοιραστούμε...Στάσου....<br />
Το κορίτσι ταράχτηκε. Ποιός είναι αυτός που θέλει να μοιραστούμε το όνειρο... ΕΓΩ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΟΝΕΙΡΑ, ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΩ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΟΙΤΑΞΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΦΟΒΑΜΑΙ...<br />
Το αγόρι κατάλαβε... Δεν ήταν μέρος του ονείρου το κορίτσι , δεν ήθελε καν να μάθει να ονειρεύεται... Απλώς μοίραζε όνειρα... Άφησε το όνειρό του έξω από την κρεβατοκάμαρα και υποσχέθηκε στον εαυτό του να μην ξαναλαχταρήσει ποτέ όνειρο, να μήν ποθήσει ποτέ να δει αυτό που τον έκαιγε ... Και ήταν τόσο ξεχωριστή!Σαν τις καραμέλες που λάτρευε όταν ήταν παιδάκι...<br />
Το κορίτσι έφτασε επιτέλους στο σπίτι. Πριν κοιμηθεί σκέφτηκε:Τί θα γινόταν αν έβλεπα το όνειρο μαζί με εκείνο το αγόρι; Πως θα ήταν η ζωή μου μετά; Εγώ δεν βλέπω όνειρα , εγώ φοβάμαι τα όνειρα...<br />
Και αποκοιμήθηκε γιατί έπρεπε να ξυπνήσει νωρίς την επομένη , να μοιράσει την καινούρια πραμάτεια της...<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2011</td><td valign=top></td></table><br />