Aγνόησα του άδη τα σινιάλα

Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, Κατερίνα Θεωνά

Επειδή,με πετάει συνέχεια έξω,....και επειδή μ αρεσει να γραφω κατ ευθεία και οχι σε προχειρα χαρτάκια πριν ,πάρτε μια επανάληψη......εχω αλλάξει τίτλο,γιατι πριν απο τρια χρονια που το έγραψα(το ανέβασα ομως περισυ εδω) είχα μια περιπετεια με την υγεία

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βρήκα!!!τις στοιχειωμένες δαναϊδες
ζωγραφισμένες έξω απ το πυθάρι
κι ορκιστηκα,να κάψω τις σελίδες
που ο μύθος απ τη ζήση μου χει πάρει


Σφουγγισα καιτην τελευταία στάλα
απ του σπασμένου πυθαριού,τον πάτο
αγνόησα του άδη τα σινιάλα
κι έκρυψα απ την αλήθεια το μαντάτο



Μοιάζει ένα ψέμα η ζωή μου όλη
γλυκό σαν του παιδιού την αμαρτία
πανσέληνος και τ ασημένιο βόλι
άστοχο ξενυχτά στην επαιτεία



Κιτρίνισαν στην μνήμη μου οι εικόνες
που έζησα στα χιονοσκεπα βαλκάνια
κι έγιναν φιλημένες ανεμώνες
μιας άνοιξης τρελής στην Τρανσυλβάνια


Θάλασσες μακρυνές και ξεχασμένες
οι μέρες που με καναν να δακρύσω
στου Ποσειδώνα τα σκαριά δεμένες
σ αργό βαθύ σεργιάνι πελαγίσιο



Μοιάζει ένα ψέμα,η ζωή κι ακόμα
αρνιέμαι τις αλήθειες να πιστέψω
κόβω μικρά βλαστάρια απο το χώμα
στου νου μου τις πρασιές να τα φυτέψω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-01-2011