Ψίθυροι κι εικόνες

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βρίσκουν μια θέση στη δική μου τη σιωπή
ψίθυροι του ζευγαριού που λένε τόσα
χαμένες πόλεις ονειρικές που δεν αγγίζουνε τη γη
στο λίγο φως του φεγγαριού δε ξέρω πόσα

μου λένε πια οι λεπτοδείκτες που γυρνούν
πως με κοιτάς μαζί μ’ αυτά που νοσταλγείς
με μάτια που αναπολούν
πες μου πού θέλεις μ’ αυτές να βγεις

τις θύμισες τα δειλινά και τα χαμένα τα λεπτά
και τις κλεμμένες τις στιγμές το μεσημέρι
που κοίμισες και άφησες σ’ αυτά τα μέρη
βάζεις φορέματα λεπτά

και δυό βραχιόλια χάλκινα σε κάθε χέρι
στάζουν οι βροχές δάκρυα στους δρόμους
λες πως με κοιτάς όμως δεν ακούς
κλείνω τη γύρη στο λουλούδι της καρδιάς
κρύβω το λουλούδι στης καρδιάς τους χώρους.

Και προστατεύω τη σειρά και τα κομμάτια
με ποια αφορμή με ακουμπάς και λες σταμάτα
είμαι ο κλέφτης της σιωπής μα τώρα ακούς
για αυτό περπάτησα στη γη και μ’ είπες ψεύτη
κι αυτές οι λέξεις βασανίζουν ουρανούς.

Σε λίγα όνειρα οκνηρά μες τα ξενύχτια
παίρνουν το βλέμμα του θεού μου βιαστικά
σ’ ένα ανήλιαγο στενό δύο σπουργίτια
ξύπνα απ’ το όνειρο να φύγουμε ξανά.

Η φυσαρμόνικα γνωρίζει το σκοπό
κι έτσι οι βροχές, την ξέρουν την αλήθεια
μια άμαξα μικρή μες το νου να τρέχει
κι είπες πως έχει, έξω απ’ τη συνήθεια
αυτή η εικόνα δανειστεί αυτή τη σκέψη
είχα πιστέψει ό,τι είχα στα στήθια
στο ταξίδι αυτό είχες μια θέση.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-01-2011