Ο Έλληνας και οι Γέροντες

Δημιουργός: Grisio

Χάος κυρίες και κύριοι... εφίλησε την ψυχή μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B]Ο Έλληνας και οι Γέροντες[/B]

Η ύπαρξη, η υπόσταση, το είναι κι η οντότης
συνάντησαν την έλλειψη το χάος και το χάσμα
κι εκεί που συζητούσανε για ψάθινα παπούτσια
περνάει ένας Έλληνας που ήταν διαβασμένος

- Γειά και χαρά σου Έλληνα, που είσαι διαβασμένος
τον κόσμο που τον έφαγες, με ξύλινη κουτάλα
εσύ θα ξέρεις σίγουρα κι αν θέλεις τώρα πες μας
αν της ζωής το νόημα, τα ψάθινα παπούτσια
ή μήπως είν καλύτερα, να βάλουμε τσουράπια;

Ο Έλληνας περήφανος και φιλοσοφημένος
έμπειρος όντας στην φθορά μα και στην αφθαρσία
κοιτάζει τα ποδάρια του με νόημα και λέει

- Γειά και χαρά σας γέροντες, με τα μαλλιά τα γκρίζα
το νόημα που δίνεται, στα συναισθηματά μας
ένα μονάχα θα σας πω κι ακούστε με αν θέτε.
Έγω παπούτσια δε φορώ, δεν ξέρ’ από τσουράπια
τα πόδια μου ξυπόλυτα εσέρνονται στο χώμα
κι αν σε αγκάθια περπατώ κι οι πέτρες με πονάνε
κι αν στην καυτή την άσφαλτο αξίωσα φουσκάλες
ποτέ μου δεν μετάνιωσα για όσα έχω κάνει.
Και μόνο που περπάτησα σε πράσινο χορτάρι
τα πόδια μου που βούλιαξα σε μουσκεμένη άμμο
με λάσπες ως το γόνατο που πάλεψα μονάχος
ήταν για μένα αρκετό, να βρω το νόημα μου.

Οι γέροντες κοιτάχτηκαν και ξύσαν τα μαλλιά τους
εφτά αιώνες σκέφτονταν και δέκα αποφασίζαν
και πήραν την απόφαση ένα πρωί με χιόνια
και δώρα έκαναν πολλά στον πολυδιαβασμένο.
Η ύπαρξη, δικαίωμα να ζει μες στους αιώνες
η υπόσταση του χάρισε τον γαλανό πλανήτη
το είναι τον μαθήτευσε να παίζει με τον χρόνο
η έλλειψη συναίσθημα για όσα έχει χάσει
το χάος του εφίλησε με πάθος την καρδιά του
το χάσμα επροφήτευσε τις λύπες, τις χαρές του
και τέλος η οντότητα του έδειξε το όλον.
[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-01-2011