Η δίκη

Δημιουργός: φλοισβος, Δημακάκος Γιώργος

Είναι στίχοι που είναι πιο κοντά σε μένα από ότι άλλο έχω ανεβάσει... Αν δεν σας αρέσει θα το καταλάβω απόλυτα..Καλό βράδυ..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάτω απ΄τη στέγη της σιωπής δυο μοναξιές σημώνουν
Κοιτάζονται αμήχανα, για λίγο μαρμαρώνουν

Έχουν κι οι δυο πολλά να πουν, μα πάντοτε διστάζουν
Να στέκονται αμίλητες οι μοίρες τις προστάζουν

Πλησίασα αθόρυβα να δω τα πρόσωπά τους
vα βρω δροσιά στον ίσκιο τους, στην άδεια ομορφιά τους

Έξαφνα η μια γύρισε, με κοίταξε στα μάτια
Κι άφησε μες στα χέρια μου της λύπης τα κομμάτια

Και τότε πια κατάλαβα πόσο πολύ μου μοιάζει
Το βλέμμα μου χαμήλωσα… Θεέ μου πως με τρομάζει..

Ήρθε κι η άλλη να με βρει, να με καλοσωρίσει
και μια ευχή μου χάρισε χωρίς να με ρωτήσει

Να αγαπώ την θάλασσα, τ’ αστέρια, το φεγγάρι
Να τα κρατάω μέσα μου, όσο καιρό κι αν πάρει

Μα αυτά είναι ο κόσμος μου, εσύ, που σε λατρεύω
Κάθε νυχτιά για χάρη σου εγώ αργοπεθαίνω

Και τότε πια κατάλαβα πόσο πολύ σου μοιάζει
Να ζητιανεύω όνειρα για πάντα με δικάζει…..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-01-2011