Α ν ω ν υ μ ί ε ς

Δημιουργός: στίχος, Χριστίνα ( Μαβιά Ηχώ )

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανωνυμίες χτυπάνε
στα κράσπεδα των λεωφόρων
Οι αρτηρίες χτυπούν
στο ρυθμό του σοφού μας μηδέν
Ήχοι, ψελλίσματα
πένθιμων μαντατοφόρων
Κάτω απ' το άχθος - ναυάγια -
του " μη ", του " ποτέ " και του " δεν "...

Αυτοεξόριστοι -
των εξορίστων τη λύπη φορούμε -
τα ευτελή, να δαμάσουμ' εντός μας,
θεριά που πεινούν
Μες στου ζητιάνου το σάπιο χαμόγελο,
ανύποπτα, ζούμε
και στα συντρίμμια
φιλίας κι ερώτων αχνών που θρηνούν...

Θρυμματισμένες ζωές,
μεταφέρουμε, φθόγγους και πτώσεις,
απ' το κελί μας το γκρίζο
σε οθόνες βουβές και στιλπνές
Μ' ελαστική ηθική και φτηνή
στων καιρών τις εκπτώσεις
Μεθυστικά εθισμένοι -
προθέσεις, προπάντων, αγνές...

Κι από τα έγκατα
μιάς νοσταλγίας για πόνο και φόνο,
ελευθερώνουμε
τα ταπεινά, των ωδών μας, στοιχειά
Κι έτσι υπάρχουμε -
ίσκιοι στου φθόνου το φίλεργο χρόνο,
σ' ανωνυμίας δειλής,
διασυρμού και ντροπής την τροχιά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-02-2011