Παραμύθι

Δημιουργός: anepithimito

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα παιδιά δεν μπορούν να κοιμηθούν απόψε.
Ανάψαμε τις φωτιές στα μάτια τους,
σκορπίσαμε τα όνειρά τους στους ανέμους
να έχουν να ψάχνουν.
Να έχουν κάτι να βρουν, τους είπαμε.
Παραμύθια τους είπαμε.
Γελάσαμε λίγο καθώς τους κλείναμε την πόρτα,
καθώς τα σκεπάζαμε με τις χοντρές κουβέρτες.
Να τα προφυλάξουμε .

Τα παιδιά δεν μπορούν να κοιμηθούν απόψε
και ο ιδρώτας στάζει από τα μέτωπά μας.

Στα μέτωπα των ερωταπαντήσεων πολεμάμε.

Δεν μπορούμε να κοιμηθούμε απόψε.
Θα θέλαμε να φτιάχναμε τέτοια παιδιά,
άυπνα.

Αυτό σκεφτόμαστε και χαμογελάμε
και η παιδική μας φωτογραφία,
με το γλυφιτζούρι στο χέρι,
αργότερα με το πρώτο τσιγάρο,
το πρώτο φιλί,
και πολλά άλλα πρώτα,
έρχεται να μας τσακίσει τα μούτρα
και να μας σκεπάσει με την χοντρή μας κουβέρτα
στον κόσμο που όλα μπορούν να συμβούν.
Σε αυτόν τον κόσμο των ονείρων
στην ηλίθια λογική μας,
στην δική μας πραγματικότητα.
Εκεί που όλα πάνε καλά ,
που ο απέναντι ποτίζει τις γλάστρες του
και ο από κάτω πληρώνει τα κοινόχρηστα,
εκεί που όλοι ταίζουν τα αδέσποτα
και που αδέσποτοι δεν υπάρχουν,
εκεί που δεν υπάρχουν γωνίες για να χωθείς
γιατί δεν χρειάζονται.

Σκεπαζόμαστε με νούμερα.

Θυμάμαι κάτι ιστορίες
Για κάποιους
Που κάναν κάτι κάποτε
Πάντα κάποιοι κάνουν κάτι κάποτε.
Κάποτε τις παπαγάλισα.

Έχω τόση οργή.

Άλλη τόση αηδία.

Έχω και μια μαλακία.

Και σε κάτι τέτοιους σαν και εμένα στηρίζεται ο πλανήτης.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-02-2011