Η ημέρα του άστεγου ποιητή

Δημιουργός: αστεγος ποιητης, Κώστας

Για σένα αστέρι μου 12/2/2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χάραξε και κάνει κρύο τσουχτερό
κάθομαι και αναπολώ τις στιγμές που ζήσαμε εμείς οι δυό
Είμαι σε ένα παγκάκι ξύλινο και άβολο
κρατώ σφιχτά στο χέρι μου της καρδιάς μου το παράτολμο

Ξημέρωσε και ο Ήλιος έκατσε στο θρόνο του
μα δεν μπορεί να απαλύνει πια τον πόνο μου
Είμαι στο μέρος που σε φίλησα για πρώτη φορά
φοβάμαι μην γίνω των αναμνήσεων μου βορά

Κάνει ζέστη, το μέτωπο μου είναι ιδρωμένο
το φιλοκάρδι μου από την απουσία σου παγωμένο
Είμαι εδώ που μου είπες αντίο
και ξαφνικά στην καρδιά μου κάνει κρύο

Σουρουπώνει και το μυαλό μου περνάνε εικόνες
οι μέρες μακρία σου είναι αιώνες
ακόμα σκέφτομαι τη μέρα που σου είπα σε αγαπώ
σαν σήμερα είναι θαρρώ

Νύχτωσε και ουρανός γέμισε αστέρια
αχ! να μπορούσα να σε πιάσω με τα δυο μου χέρια
Είσαι από όλα πιο φωτεινή
μα η καρδιά μου είναι σκοτεινή

Είναι μεσάνυχτα αλλά η θύμηση σου
με κρατάει ζωντανό και ζεστό
Είμαι απέναντι από το σπίτι σου
μα δεν μπορώ να κοιμηθώ

Πίσσα σκοτάδι, κανένας δεν κυκλοφορεί
μόνο η ψυχή ενός άστεγου ποιητή
Στην αυγή τριγυρνάει μοναχή
και όλα ξεκινάν από την αρχή

Άστεγος Ποιητής 12/2/2011


[I][B][/B][/I][B][I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2011