Πόσες ελπίδες ν' αναστήσω ;

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Από τότε που τα έγραφα πέντε - πέντε !.. Καλημέρα στιχοοικογένεια και καλό σ/κ !...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χιλιάδες όνειρα χαμένα
Μες στις αβύσσους του μυαλού
Καράβια μύρια τσακισμένα
Στην αγκαλιά του πρωϊνού...

Πόσες ελπίδες ν' αναστήσω
Από τα μάτια της αυγής ;
Τί τό 'θελα να σ' αγαπήσω
Σαν ήσουν κτήμα αλληνής ;...

Κοίτα σκληρά πώς ξημερώνει
Και τούτη η έρημη νυχτιά
Και ο καημός σου με πλακώνει
Μες στα σεντόνια τα βαριά...

Όχι σου λέω ! Δεν ξυπνάω !
Άσε με πια να κοιμηθώ !
Μόνο στο όνειρό μου βρίσκω
Τα δυο σου χέρια να πιαστώ !...

Και αν για σένα φτάνει μόνο
Ένα τηλέφωνο ψυχρό
Απ' το βρεγμένο μαξιλάρι
Πες μου λοιπόν.. πώς θα σωθώ ;...

Είναι που άλλο δεν αντέχω
Τη ραγισμένη σου φωνή
Πόσο να κάνει η αγάπη
Στη μοναξιά υπομονή ;...

Έλα για πάντα να με κλείσεις
Στη λατρεμένη σου αγκαλιά
Για θα πεθάνω.. και θα ζήσεις
Δίχως αγάπη και φιλιά...

Φονιάς στυγνός του εαυτού σου
Πώς θα βαδίζεις στη ζωή ;
Θά 'ναι το βάθος του κενού σου
Μια μαύρη τρύπα στην ψυχή...

Έλα λοιπόν.. και μην φοβάσαι
Έχει ο έρωτας φτερά
Και θα πετάξουμε παρέα
Εκεί που μένει η χαρά...

Πλάϊ σου θά 'μαι να σε νιώθω
Κι ό,τι ποθείς θα σε κερνώ
Το όνειρό σου για να κλώθω
Κάθε βραδιά πριν κοιμηθώ...
...
Λείπεις απόψε.. και η νύχτα
Έπεσε πάνω μου βαριά
Τι δεν αντέχει το σκοτάδι
Η ραγισμένη μου καρδιά...




13-12-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2011