Σχήμα της Απουσίας

Δημιουργός: gregor8899, Γρηγόρης

στην Εύα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ’ αναζητώ στη στεντόρεια λάμψη της απουσίας σου,
Στις ατέλειωτες περιπλανήσεις του φιλιού σου,
Στις χιλιάδες μικρές και μεγάλες στιγμές που μου χάρισες
Μήπως και καταφέρω για μια μονάχα στιγμή
Να τιθασέψω όλα αυτά τα συναισθήματα που σαν κύμα σκεπάζουν την ύπαρξή μου.
Ασέληνη η αποψινή νύχτα αλλά με πείσμα αρχαίο ρωτώ τον ουρανό για σένα
Μήπως σε είδε να γυρνάς στη μεγάλη πόλη ωραιότερη από ποτέ
Με τα μαλλιά σου ν’ ασημίζουνε, με το βήμα σου να δίνει ρυθμό
Στις ασήμαντες ζωές των ανθρώπων. Κρατώ στα χέρια μου την καρδιά μου
Το μόνο πράγμα που μου έχει απομείνει κι αναρωτιέμαι αν και πότε θα σε ξαναδώ.
Πάντα φοβόμουν να μη σε χάσω κι αυτός ο φόβος όσο πάει και μεγαλώνει.
Κι όλα όσα ένιωσα για σένα σαν ερινύες με στοιχειώνουν κάθε βράδυ, κάθε στιγμή.
Κάποτε σου είχα πει ότι μαζί σου έκανα όνειρα.
Εσύ χαμογέλασες για μια στιγμή και μου είπες ότι με αγαπάς.
Κάποτε σου είχα πει ότι μαζί σου μάθαινα να αγαπώ
Ενώ τώρα κλίνω την απουσία σε όλες τις πτώσεις μήπως και καταφέρω να μετριάσω
Την δική μου πτώση, την δική μου ήττα.
Τα όνειρα έγιναν εφιάλτες και η παρουσία σου έγινε απουσία με σώμα από πόνο
Και φωνή από τον αντίλαλο της μοναξιάς.
Μιας μοναξιάς δικής μου, πελώριας, που καίει την ύπαρξή μου.
Τίποτα δεν είναι όπως πριν και τίποτα δεν θα ξαναγίνει.
Εσύ βρίσκεσαι κάπου εκεί έξω κάτω από τα πολύχρωμα φώτα
Βιώνοντας το κάθε λεπτό, όσο εγώ βρίσκομαι εδώ
Προσπαθώντας να κλείσω σε στίχους τον πόνο, τη θλίψη, εμένα τον ίδιο
Βιώνοντας την απεραντοσύνη της μοναξιάς μου στο σχήμα της απουσίας σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-02-2011