Αρώματα ψυχής

Δημιουργός: armenisths, kyriakos tzelepidis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αρώματα ψυχής

Αχνός μου ακούγεται ο Βοριάς, γιός του Γεροχειμώνα
ανεμίζει τ΄άσπρα του μαλιά στ΄ανήλια βουνά
η παγερή ανάσα του δέρνει την ανεμώνα
κουρνιάζουν στη γενειάδα του τ΄απόδημα πουλιά

Κι εσύ βροχή των αστεριών κυλάς μεσ τις παλάμες
στόλισες μ΄άνθη Μυγδαλιάς τα μελιχρά μαλιά
τα δυό σου μάτια μοιάζουνε μ΄Ανάστασης λαμπάδες
κι όλος ο κόσμος Θάλασσα στην άσπρη σου ποδιά

Σπυρί σπυρί τη μέρα μου ο ήλιος μεγαλώνει
γλυκιά που είν η ανάσα σου σάν Ζέφυρου πνοή
στα δυό σου τα ματόκλαδα το βλέμα μου αλαφρώνει
σαν της βαρκούλας τον αφρό που κίνησε πρωί

Του γιασεμιού η μοσχοβολιά ευωδιάζει στη ψυχή μου
κι όλοι οι κρίνοι άνθισαν στο κήπο της καρδιάς
Αγγέλοι φύτεψαν φτερά στο άδολο κορμί μου
μού δωσες σάρκα και οστά στις ρίζες μιάς ροδιάς

Χείλια μου κερασόχρωμα , χείλια μου μελωμένα
ψελίζουν στου πεφταστεριού το σβήσιμο ευχή
να έμενε αξημέρωτη η νύχτα αυτή για μένα
να γίνονταν ατέλειωτη ετούτη η στιγμή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-02-2011