Τ άσπρο φουστάνι

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Τ άσπρο φουστάνι</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Τ άσπρο φουστάνι</b><p>Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, <i>Κατερίνα Θεωνά </i><p><i> ΚΑΛΟ ΣΒΚ ΣΕ ΟΛΟΥΣ</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>-Eιδα την αδελφή σου,στο στενό του ρουγκατά,ήτανε βαστική,θαρείς πως έτρεχε,την εχαιρέτησα μα<br />
εκείνη δε με πρόσεξε.<br />
-Απόψε την είδες<br />
-Ναι βρε Γιακουμή,θάναι καμμιά ώρα<br />
-Α .....την ονειροπαρμένη,θα το χασε το βαπόρι,άντε τώρα να περιμένει την αλλη βδομάδα,για να φυ<br />
γει.<br />
-Να φύγει?<br />
-Ναι μωρέ Μανώλη,στην Αθήνα ήτανε να παει,είχε ετοιμασει και τα πράγματα της,αλλά ποιός ξέρει<br />
που γυρίζε το μυαλό της,και δεν επρόλαβε.<br />
-Ε μικρό το κακό,θα φυγει την αλλη βδομάδα.Τι θα πήγαινε να κάνει στην Αθήνα?<br />
-Α δε σου τάχω πει,παντρολογιέται.....τηςτον προξένεψε η θειά μου η Μαρουσώ,είχε ελθει κι εδώ<br />
πρι δυό μήνες και μας τη ζήτησε....νέος καλός και με καλή δουλειά,τώρα θα πάει Αθήνα να τηνε<br />
γνωρίσει  στους δικούς του,και μετά θα γυρίσουνε μαζί,να περάσουνε τις βέρες<br />
-Θα έχουμε γλέντια δηλαδή,άντε βρε η ώρα η καλή  και στα δικά σου.<br />
-Με τα μυαλά που κουβαλάει αυτή Μανώλη μου,δε βλέπω γλέντια,ακούς εκεί να χάσει το βαπόρι<br />
είσαι σίγουρος οτι την είδες?<br />
-Μα τι μου λες τώρα,φόραγε κ εκείνο το άσπρο το φουστάνι,που βάζει στις γιορτές<br />
-Ε...δε πάει καλά....φορεσε τα μεταξωτά της για να ταξιδεψει....τι να πω και δε πρόλαβε κιόλας.<br />
-Ωρα να πηγαίνουμε Γιακουμή .....γιατί αν ποιύμε καμιά ρακή ακόμα στο τέλος δε θα βρίσκουμε ουτε <br />
το δρόμο για τα σπίτια μας.<br />
Παραξενεύτηκε ο Γιακουμής όταν φτάνοντας είδε τόση ησυχία στο σπίτι,συνήθως η Σοφία ήτανε ξυ<br />
πνια τέτοια ώρα,και καθότανε στο παραθύρι για να βλεπει τη θάλασσα.<br />
-Μάνα που είν η Σοφία?<br />
-Εφυγε παιδί μου,με το σούρουπο.<br />
-Τι λες μωρέ μάνα,αφου την είδε ο Μανώλης,φουριόζα στο στενό του Ρουγκατά<br />
-Ο Μανώλης?μα αυτός είναι όλο μεθυσμένος,ποιός ξέρει ποιά είδε και την επέρασε για τη δικιά μας<br />
τη Σοφία μας την πήγα εγώ η ιδια στη σκάλα παιδί μου.<br />
-Παράξενο.....μου είπε πως φόραγε και το άσπρο το φουστάνι το καλό.<br />
-Είδες που λέει παλαβομάρες,το φουστάνι τ αφησε εδω,δεν το πήρε γιατί τωρα πια έχει κρυώσει ο<br />
καιρός,χειμωνιάτικα θέλει.<br />
-Βρε μάνα.....λες.....<br />
-Τι παιδί μου?<br />
-Τίποτα,τίποτα.......είμαι παλαβός ώρες ώρες<br />
Θα ήτανε γύρω στις δύο το μεσημέρι της επόμενης μέρας,όταν ο Δημήτρης ο χωροφύλακας έφερε<br />
στη μάνα ένα τηλεγραφήμα..........χθες 27 Οκτωβρίου 1951 και περί τη ν ώραν τετάρτη πρωινή το...<br />
επιβατηγόν πλοίον "Ιουλία" εβυθίσθη,μέχρι στιγμής αγνοόυντε και οι 137 επιβάται.<br />
-Τό ξέρα από χθές Σοφία μου,το κατάλαβα,όταν σε είδανε να σεργιανίζειςμεσ τ άσπρα,αλλά δεν ήθε<br />
λα να τρομάξω το κοπέλι.....αυτές ήταν οι τελευταίες λέξεις της κυρά Μαργαρίτας,σωριάστηκε στο<br />
κατώφλι και σταμάτησε ν αναπνέει......Το πτώμα της Σοφίας δεν βρέθηκε ποτέ.<br />
<br />
ΟΙ ΔΟΞΑΣΙΕΣ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΠΟ ΣΕ ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΤΑ ΣΤΟΙ<br />
ΧΕΙΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ.<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-02-2011</td><td valign=top></td></table><br />