Φλόγα Πορφυρή

Δημιουργός: stigmi

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έκπτωτοι με αποδιώξανε, φορώντας μου στεφάνι.
Πύρινες γλώσσες μ άφησαν σε στενεμένη γη.
Μάνα! όταν σου φώναξα με έλουσες, με μελάνι
να γράφω την γυμνή ψυχή, στυγνά με ενοχή.

Σάπιοι καημοί με έσυραν σ αδιάβατη χαράδρα,
αποδιωγμένη πνίγομαι, σπρώχνοντας την καρδιά.
Να ζήσω όταν γύρεψα, μου έφραξαν την ανάσα
Έρημοι, δύσβατοι συρμοί του ελέους η μοναξιά.

Βέβηλα όνειρα βίασαν τα όσια και ιερά μου
τόσο το έλεος τους ζω, που όλο ξερνώ χτικιό.
Φρενιάζονται οι ελπίδες μου, σφάζουν τα σωθικά μου
και η στερνή ανάσα μου, δεν σβήνει να σωθώ ..

Φτηνή Στιγμή, επάρατη, κουβάλησα σαν φταίχτρα.
Τυλίγομαι και κρύβομαι να μην με ξαναδώ.
Κι αφού, δεν φτάνω την ζωή και είμαι σαν την πέτρα,
γίνομαι φλόγα πορφυρή και καίω το εγώ!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-02-2011