Το κουλούρι του φτωχού

Δημιουργός: Ευανθία, Ευανθία Κόμνου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Το κουλούρι του φτωχού

[align=left]
Κορμί μουδιασμένο,ναρκωμένο ακόμα από την αγκαλιά του μορφέα,σηκώνεται.
Είναι σα ν΄αφήνει τον παράδεισο για ν΄ανοίξει την πόρτα σε μια παγερή απόκοσμη κόλαση,
κι όλα αυτά με κόπο.
Το κρύο είναι τσουχερό στις 4:00 τα χαράματα.
Και το πάπλωμα γλυκό σα μέλι,ζεστό σαν την αγκαλιά της μάνας,αλλά οι ευθύνες καρφιά
στο στρώμα και στο μυαλό, που επαγρυπνούν.
Πρέπει να δουλέψω...να επιβιώσω....
Κουράγιο λέω...τρικλίζοντας...Πρέπει να σταθώ,να αντέξω.Να βρω δύναμη για μένα και
γι΄αυτούς που αγαπάω...
Πρέπει να παλέψω στην αρένα της ζωής ,να αγκωμαχίσω ,για να δω για λίγες μόνο στιγμές
την ευτυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους γύρω από το βραδυνό τραπέζι.
Γι ΄αυτό σηκώνομαι κάθε χάραμα και ντύνομαι με ρούχα παγωμένα,προσπαθόντας να ζεσταθώ,
χουχουλιάζοντας την ανάσα μου στις χούφτες μου.
Γι΄αυτό ανοίγω την πόρτα μου και βγαίνω στο δρόμο.Στην απόκοσμη ησυχία του.....
Ακόμα σκοτάδι είναι έξω.
Ο κόσμος κοιμάται,ευφραινόμενος τις απολαβές του.
Αλλά εγώ κουβαλάω σταυρό και σέρνω αλυσίδες.
Παρηγοριά ένας δυο βιαστικοί διαβάτες στο δρόμο μου ,που με προσπερνάνε με γοργό βήμα
και σκυφτό κεφάλι.Βιαστικοί,βυθισμένοι στα φαντασματά τους.
Κι όμως μια σκέψη τους είναι μαζί μου.
Καλή δύναμη ,κι είναι σα να χαιδεύουν τον ώμο μου ,νοερά.
Και πέρνω θάρρος να κάνω ένα ακόμα βήμα προς τη στάση του λεωφορείου.
Σα δράκος από το χείλος του δρόμου καταφτάνει με μάτια που αστράφτουν ωμή
πραγματικότητα.
Ο οδηγός ,σιωπηλός φύλακας της διαδρομής μου κάθε ξημέρωμα.
Λέω μια καλημέρα και ακούγεται νεκρή.
Λέει μια καλημέρα κι ακούγεται ζεστή.
Μόνο αυτό.
Δε μιλάμε άλλο ,ούτε στον πηγαιμό ούτε στον ερχομό.
Κάθομαι στις πρώτες θέσεις ,κοιτώντας έξω από το παράθυρο τον κόσμο να ξυπνά σιγά-σιγά και να τεντώνεται.
Δε μιλάμε ούτε κι όταν κατεβαίνω στη στάση του προορισμού μου. Μόνο οι ματιές μιλάνε.
Εχει φέξει τώρα πια και ο κουλουράς είναι και αυτός στη θέση του, αγουροξυπνημένος.
Το μάτι μου κόλησε πάνω στο φρεσκοψημένο κουλούρι με το σουσάμι.
Ενστικτωδώς έβαλα το χέρι στην τσέπη ψαχουλέυοντας 50 λεπτά.
Ήταν άδεια .Τα δάχτυλά μου χώθηκαν απεγνωσμένα μέσα στην τρύπα της φόδρας ακόμα πιο βαθιά μέχρι που έπιασα άδειο πάτο.
Κι όπως έμπαινα στο προαύλιο της δουλειάς ,πήρα μιαν ανάσα μέχρι τα μύχια της ψυχής μου.
Θεέ μου ,πως μυρίζει το κουλούρι στις 6:00 το πρωί...ευωδιάζει!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2011