Μόνο η στιγμή

Δημιουργός: sofiagera

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μόνο η στιγμή

Άδεια η κάμαρα, διπλά τα τζάμια, μόνωση,
Αντίστροφα οι μνήμες βηματίζουν,
Δάκρυα βρέχουν την άσπιλη απόγνωση
Κι΄ό,τι ουδέτερο, θάνατο ονοματίζουν.

Κάλμα η καρδιά σαν ώρα που ξαπόστασε,
Βουβή κι΄ασάλευτη, το θρήνο καταπίνει,
Ζωής ρυθμούς πεισματικά τσαλάκωσε,
Στο πιο ψηλό το ράφι τους αφήνει.

Στις μύτες των ποδιών, κορμί που ίσιωνε
Να πάρει πόντους, τους ρυθμούς να ψηλαφήσει
Σαν δολοφόνος που όψιμα μετάνιωσε
Και υπνοβάτης στου κρίματος τον τόπο τριγυρίζει.

Σφιχτό κουβάρι οι έρωτες, χολή, φαρμάκι στάζουν,
Λύνεται ο κόμπος, στο ξετύλιγμα βολεύεται,
Ώρες δειλές κι΄ασάλευτες λουφάζουν,
Μόνο η στιγμή αυθάδικα προβάλλει κι΄ονειρεύεται.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2011