Αρμαγεδδών

Δημιουργός: NUTCRACKER

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B]
[font=ALGERIAN][color=black]Ο απογευματινός περίπατος με το γιατρό πλησίαζε στο τέλος του.
-Γιατρέ τι στο δαίμονα γυρεύουμε εδώ πέρα;
-Μη μου πεις ότι σε έπιασαν πάλι οι φιλοσοφικές σου ανησυχίες...
-Όχι, απλώς θέλω να πω πως μας έχουν δοθεί τα πάντα και εμείς
μίζεροι κοιτάμε πως να τα καταστρέψουμε...
Ξαφνικά σταμάτησε να μιλάει...
Στο πεζοδρόμιο μπροστά τους βρισκόταν ένα μικρό κοριτσάκι με όμορφες
μπούκλες που με τα δυο χεράκια της αγκάλιαζε ένα λουλούδι που
είχε φυτρώσει ανάμεσα στα πλακάκια...
Σήκωσε το χερι της και χαιρέτησε χαριτωμένα τις δυο μεσόκοπες
φιγούρες...
Ο Τσέλκουντσικ αισθάνθηκε πως η σημερινή μέρα κράτησε περισσότερο
απο κάθε άλλη φορά...
Αποχαιρέτησε το γιατρό και χτύπησε με το μπαστούνι το κουδούνι στην πόρτα...

Αρμαγεδδών (Άψινθος στο Πρυπιάτ)

Σ’ αυτό το χώμα που πατώ το κάθε βήμα μου μισό
άμμος κινούμενη κάθε στιγμή μου μοιάζει.
Κι αυτό το αλλόκοτο σκυλί που μου γαυγίζει στην αυλή
καθώς περνώ μπροστά με βλέπει και τρομάζει

Στην πόλη αυτή που κατοικώ σ' ένα σοκάκι σκοτεινό
σκιές τεράτων σχηματίζουν καραβάνι.
Με σάπια δάχτυλα κρατώ ένα σταυρό και συναντώ
νεκρά κουφάρια από πουλιά στο σιντριβάνι.

Σ’ αυτήν την πόλη που γυρνώ ποιο να κοιτάξω ουρανό
που έχει μαυρίσει από αιθάλη κι από σκόνη.
Κι αυτή η παράξενη φωτιά νεκρό μ’ αφήνει, ζωντανό
μου τρώει τη σάρκα, κάθε μέρα με σκοτώνει.

Σ’ αυτήν τη πόλη που μισώ κάποιοι μου λένε σ’ αγαπώ
κι απέναντί τους σταματώ σακατεμένος.
Στα μάτια τότε τους κοιτώ, είναι κι αυτοί όπως κι εγώ
και σιωπηλά τους αγκαλιάζω ματωμένος.

Σ ’αυτήν τη πόλη δε ρωτώ σε ποιο πιστεύουνε θεό
γιατί στη γη έχει θαμμένο το ναό του
απλώς το πρόσωπο κρατώ όταν ακούω το μουγκρητό
σαν κοινωνάει με οξύ το ποίμνιό του
[/color][/font][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-03-2011