Απαντοχή

Δημιουργός: Yol

(ε)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χάδι στο φύλλωμα η δροσιά κι ανασαιμιά στο χώμα
μα τ' ορθρινό το χρώμα λόγχη που με τρυπά
κι αντί αργά ν' ανοίγεται χρυσή του Ήλιου η θύρα
η νύχτα σαν πλημμύρα μου πνίγει την αγυιά.

Χυτά τα μέλη του έρωτα, μάρμαρο σμιλεμένο
καιρό τον περιμένω στης λύπης τα ριζά
σκοτείνιασε το θώρι μου και πώς να προχωρήσω
που στης αυγής τον ίσκιο λιμνάζει η ερημιά.

Αρμύρα χρόνου αλλοτινού σκάβει το πρόσωπό μου
και πέρα απ' των ματιώ μου τη θολερή σκηνή
μακριά αχνοφέγγει η Άνοιξη μα κρούει της το σώμα
σ' έναν βαρύ Χειμώνα που την κρατά στεγνή.




Σε κάστρο σιδερόφραγο η αγάπη μυροβλύζει
σ' άβατο μετερίζι, της χαρμονής ιερό
κι εγώ γυρεύω να σταθώ στη φωτισμένη αυλή της
μα σιωπηλός στυλίτης στο έρεβος διψώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-03-2011