Εγωισμός Δημιουργός: Trelenaki Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Περπατάς στον δρόμο και κοιτάς τις γραμμές της διάβασης. Περνάς τα φανάρια κοιτώντας, είτε το το ρολόι σου, είτε το κινητό γιατί κάπου σε περιμένουν.Δίπλα σου δεν περπατά κανείς αν και πριν λίγο ήσουν με κάποια παρέα, έναν φίλο, έναν αδερφό...Έναν άνθρωπο που να σε δέχεται γι'αυτό που είσαι. Τι όμορφο συναίσθημα και τι ζεστά που σε τυλίγει η ανάμνηση της παρέας ανθρώπων που σε νοιάζονται και σε στηρίζουν.
Αλήθεια, φαντάζομαι σαν φίλοι σου θα ξέρουν τα πάντα για σένα, θα μιλάς συνεχώς γι'αυτούς στους δικούς σου, για το πόσο καλοί φίλοι είναι...για το πόσο τυχερή είσαι που τους έχεις...που σε έχουν να τους στηρίζεις.
Δεν είναι πολύ απλό να είσαι ειλικρινής με τους φίλους σου; Πόσο εύκολο είναι να τους πεις και το μεγαλύτερο μυστικό, να παραδεχτείς τις μεγαλυτερες αλήθειες, να αντιμετωπίσεις τους μεγαλύτερους φόβους σου όταν έχεις τους φίλους σου δίπλα; Πόσο όμορφες αλήθειες...
Αν, υποθετικά μιλώντας, αν δεν ήσουν αυτή που λες ότι είσαι, αν ήσουν ένα πλάσμα βαθιά εγωιστικό θα σε είχαν αποδεχτεί; Αν για παράδειγμα παρέμενες κλεισμένη σε ένα δωμάτιο όλη μέρα και δεν έβλεπες την ταλαιπωρημένη μητέρα σου παρά μόνο για λίγες ώρες κάποιες μέρες κι αυτές της τις έβγαζες ξινές, θα το έλεγες στους φίλους σου;Αν την άφηνες βρώμικη ένω εσύ σέρφαρες στο ίντερνετ ή έβαφες τα νύχια σου ενώ πνιγόταν, θα το έλεγες; Αν έκανες την μητέρα σου να κλαίει με τις χοντράδες που τις έλεγες και έκανες μπροστά σε αγνώστους στο νοσοκομείο, θα το έλεγες; Αν έλεγες ψέματα σε όσους σε εμπιστεύτηκαν, θα το έλεγες; Αν συκοφαντούσες και υπονόμευες την ίδια σου την οικογένεια, θα το έλεγες; Αν έθαβες κάποιον στους δικούς του ανθρώπους με ένα σωρό ψέματα, θα το έλεγες; Αν έκλεβες από την τσάντα κάποιου που σου την εμπιστεύτηκε, θα το έλεγες;
Βλέπεις, περπατάς στον δρόμο μόνη σου και κανένας δεν περπατά δίπλα σου, κανένας δεν σε περιμένει...Κι αυτοί που πριν λίγο ήταν μαζί σου, βρίσκονται σε ασφαλές σακουλάκι, αεροστεγώς κλεισμένοι, γιατί η αλήθεια μπορεί να τους αλλοιώσει...Μπορεί να τους μετατρέψει σε κακούς και αναίσθητους ανθρώπους που δεν θα σου μιλάνε και δεν θα είναι φίλοι σου...Βλέπεις η αλήθεια είναι κάτι που κρατάς για σένα, γιατί οι φίλοι είναι ιεροί και δεν μπορεί...δεν πρέπει να το μάθουν...Γι'αυτό δεν είναι οι φίλοι;
Είσαι χαρούμενη που εισαι μόνη. Αυτός δεν ήταν ο σκοπός; Ή κάνω λάθος;
Περπατάς στον δρόμο και κοιτάς τις γραμμές της διάβασης. Περνάς τα φανάρια κοιτώντας, είτε το το ρολόι σου, είτε το κινητό γιατί κάπου σε περιμένουν.Δίπλα σου δεν περπατά κανείς αν και πριν λίγο ήσουν με κάποια παρέα, έναν φίλο, έναν αδερφό. Κάποιον που νομίζει οτι σε ξέρει. Θυμίσου, στο είχα πει...τίποτα δεν μένει κρυφό για πάντα...
Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-03-2011 | |