Οι άνθρωποι των καφενείων

Δημιουργός: poetryf

...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μπαίνουν σκυφτοί στα καφενεία,
διστακτικά κλείνουν την πόρτα.
Παίζουν στα ζάρια την ανία
και τη ξορκίζουνε στα ντόρτια.

Έχουνε πάντα ένα ποτήρι
από τα βάσανα γεμάτο.
Και το αδειάζουν ξεροσφύρι,
θαρρείς κι αγάπησαν τον πάτο.

Τους λένε «ανθρώπους εθισμένους
στον πόνο και στη συμφορά»,
τους λέω απλά «τυραννισμένους
στον έρωτά τους, μια φορά».

Αυτοί αποστρέφουνε το βλέμμα
κι έχουν μαλώσει από καιρό
με όποιον τους δίδαξε το ψέμα
και την αγάπη για νερό.

Κλαίω τα βράδια, σα θυμούμαι
πως σε ένα τέτοιο καφενείο
μπαίνω τα βράδια που κοιμούμαι
κι απ’ της ψυχής το μελανείο

Διστακτικά κλείνω στιχάκια
σε μια σελίδα υπομονής
Με όσα μου έλεγες λογάκια
πριν απ’ το «εσύ» γίνεις «κανείς».

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2011