κατά τα κυπαρίσσια

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ο νους μου πέταξε ξανά κατά τα κυπαρίσσια
κατά της μνήμης τα χλωμά κι ανήλιαγα λημέρια
και σ’ είδα μ’ αναφτό κερί, με τη ζωή στα χέρια
κελάρυσμα γλυκού νερού και πάχνη πελαγίσια

και ρώτησα τον άνεμο πούθε η φωνή σου βγαίνει;
πως περπατάς στα κύματα με δίχως να φοβάσαι;
αν μ’ αγαπάς ή όνειρο είναι, κι αν με θυμάσαι
μα αυτός ανεμοστρόβιλος γίνεται και... πεθαίνει

και ρώτησα τα σύννεφα τ' άσπρα στα ουράνια πλάτια
πως γίνεται όταν κόβεται η αγάπη να αυγαταίνει ;
κι ο πόνος σαν μοιράζεται πόνος μισός να μένει;
κι εκείνα ρίξανε βροχή , μου θόλωσαν τα μάτια

σαν έχεις χάσει άνθρωπο που αγάπαγες περίσσια
δεν είσαι ολάκερος ποτέ ,ίδιος ποτέ δεν είσαι
κι αν λες πως ξέχασες, καλά ξέρεις πως προσποιείσαι
κάθε που ο νου σου ακροπετά πάνω απ’ τα κυπαρίσσια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2011