προςευχή

Δημιουργός: montekristo

κονσέρβα νηστήσιμη με μπόλικο λυρισμό, με λίγο λεμονάκι τρώγεται...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φιδοσέρνεται το μονοπάτι
κολοβό, τεμαχισμένο
Και η κραυγή,
με χιλιάδες αντίλαλους να την απορροφούν
Κραυγή θανάτου
π' όλο προλαβαίνει τα βήματά μας
Τα σκονισμένα με σοφία
κι απελπισία...

Κι αν έρθει η νύχτα
κι αν φέρει όνειρα
δωσ' τα Θέ μου
μια στάλα αίμα
κι ένα ραβδί
τυφλού στρατοκόπου
Αλάθητα,
ερωτευμένο με τις μαργαρίτες

Ένα ραβδί...
που πάνω του κουρνιάζει η ιστορία
-όπως και στον καθέναν μας-
να ξαποστάσει
ώσπου να φύγει πάλι,
και μένει εκείνο
μόνο του στην ερημιά
χωρίς χυμούς,
στραβό,ξερό, με ρόζους

Αν έρθει η νύχτα απόψε
αν θα σφαλίσουν τα μάτια
κάνε να τρυπώσει ένα μικρό πιτσιρίκι γέλιο
από κάτω τους
κι ένα πηγάδι νερό δως του
να ξεδιψάσει

Αν έρθει η νύχτα απόψε
δώς της ένα φεγγάρι γεμάτο
και τα κόκαλα κρύψ' τα
και τους μάγους και τους αρχηγούς
Άσε μόνο ένα τραγούδι στα χείλη της
να σιγοψυθιρίζει όπως παλιά
να μιλά για τους απλούς ανθρώπους
που τους σακάτεψε
ο έρωτας ο φτερωτός,
για τα βήματά τους που σβήσαν
πάνω στο μονοπάτι της ζωής
ακολουθώντας κάποια αγαπημένη

Ναι, αν έρθει η νύχτα
το λόγο μετά, μην ξεχάσεις
να τον δώσεις στους ψιθύρους,
στο θρόισμα των φύλλων της πορτοκαλιάς
στην σιγαλιά
μην ξυπνήσουν τα παιδιά
π' αποκοιμήθηκαν στην αγκαλιά της

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-04-2011