Αλκόασμα

Δημιουργός: SeCReTxGR, Χρήστος Μπαλτατζίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Σε ποιον αστέρα πάλι φτερουγίζεις
και μου θυμίζεις άγγελο γνωστό,
κάθε τόσο με φως με πλημμυρίζεις,
μα πριν σε νιώσω χάνεσαι καιρό,
πόση σιωπή στα πέρατα ξορκίζεις...

Ψεύτικος κόσμος γεννιέται και πεθαίνει,
και κάπου μέσα χωράς να μπεις κι εσύ,
ως την αυγή σου το πλοίο περιμένει,
για να σαλπάρει με μπόρα δυνατή,
πάμε να κλέψουμε την όμορφη Ελένη...

Τώρα σε βλέπω σε κρύσταλλο γεμάτο,
μοιάζει να λέει πως ψέμα αναζητώ,
όταν θα φτάσω στης κόλασης τον πάτο,
τρεις φορές εσένα μπορώ να αρνηθώ,
όταν ξυπνήσω κουράζομαι εκεί κάτω...

Τέλειωσε η νύχτα και τ' όνειρο σωπαίνει,
κάτι θα μείνει απ' το στερνό φιλί,
σε κύμα επάνω δυο χέρια περιμένει,
από την λήθη της μοίρας να σωθεί,
στου παραδείσου την πύλη αργοπεθαίνει....[/align]

Χρήστος Μπαλτατζίδης 16/04/20111

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-04-2011