Δίχως όρια

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καίγονταν άνθη στον τραχύ αγέρα
και η ψυχή μου καίγονταν, γελώντας.
Το κοντινό μου τέλος αγνοώντας:
«Θα σ’ αγαπήσω» σκέφτηκα «μια μέρα».

Με ματωμένη πίστη πέρα ως πέρα,
μα με ελπίδα ανθισμένη. Όντας
νεκρός, ελευθερία προσδοκώντας.
Αναστημένος σκλάβος σε γαλέρα.

Ανάμνηση όμορφη, δεν στέρεψες.
Ακόμα με κρατάς σε καλοκαίρι,
τέσσερα χείλη που κοντά θα φέρει.

«Θα σ’ αγαπήσω εγώ!» μου έγνεψες.
Κι αν ήταν η απόσταση μαχαίρι:
Την νίκησες απλώνοντας το χέρι!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-04-2011