Να ήμουν

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μύστης σε χθόνιο ιερό, να 'μουν στην Ελευσίνα
Να καταπίνω αμάσητα σποράκια του ροδιού
Στο χώμα να 'ριχνα χοές ανέρωτου κρασιού
Να εξευμενίζω τις φωνές που όλο μου λεν «ξεκίνα»

Ή θιασώτης μιας πομπής λαμπρής στα Υακίνθεια
να αναγεννιέμαι πίνοντας νερό της εφηβείας
από μια μελανόμορφη φιάλη ακροκορίνθια
και απ' τον αιώνιο έφηβο να 'κλεβα αθανασία

ακόλουθος, ο πιο πιστός, να ήμουν του Διονύσου
να υποβαστάζω χαλαρό το σώμα του απ' το πιόμα
ή να 'μουνα η κατάληξη μονάχα, ενός στίχου
να 'βγαινα απ' του τυφλού αοιδού τα χείλη και το στόμα

μα είμαι μονάχα ασήμαντος μικρός θεατρινίσκος
που αντί να ερμηνεύω εγώ, οι ρόλοι μ' ερμηνεύουν
που ταλαντεύομαι μπροστά στα πρέπει και τα μήπως
που κάνω πάντα ότι μου πουν κι ότι οι άλλοι θέλουν…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2005