Με λυμένα κορδόνια

Δημιουργός: φλοισβος, Δημακάκος Γιώργος

Χρόνια πολλά και καλά σε όλους... συγγνώμη για μαυρίλα αλλά δεν μου βγαίνει κάτι άλλο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με τα κορδόνια σου λυμένα τρέχεις στο δρόμο των στιγμών
Κάποιοι θα μείνουνε πιο πίσω, κάποιοι θα είναι πάντα εμπρός
Κοντά σου δεν θα’ ρθει κανένας, θα συνηθίσεις την σιωπή
σε άλλη γη θα ξημερώσεις, ύστερο τέλος μιας αρχής

΄Ηθελες πάντα να πετάξεις, φορώντας γυάλινα φτερά
όμως θα σπάσουν την ημέρα που δεν θ΄αντέχεις να πονάς
Γέμισες φόβους την φαρέτρα για να μην θέλεις ν΄αγαπάς
τους έρωτές σου να σκοτώνεις και μοναχός σου να γελάς

Στο σώμα χάραξες αλήθειες που κρύβουν μέσα τους πληγές
κι έτσι ποτέ δεν θα ξεχάσεις αυτούς που σ’ έμαθαν να κλαις
Στην τσέπη δυο φωτογραφίες, βαλσαμωμένες ενοχές
θα περιμένουν να τις κάψεις για να πιστέψουν ότι φταις

Η προδομένη σου πυξίδα ψάχνει την άκρη της ζωής
και όταν κάποτε θα φτάσεις άλλη ανάσα δεν θα βρεις
Θα αγκαλιάσεις την σκιά σου, στον ουρανό της θα κρυφτείς
και σαν αστέρι θα ανάψεις στης μοναξιάς σου την γιορτή

Θα ζευγαρώσεις με την μέρα που θα ξορκίσει τη χαρά
η άσπρη σκόνη θα σκεπάζει των ματιών σου τη φωτιά
Η ψυχή σου θα προδώσει το φθαρμένο κορμί
κι ο Θεός θα φωνάξει «μα είναι ακόμα παιδί»…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-04-2011