Θανάτου τριλογία (εκτός κλίματος πρωτομαγιάς)

Δημιουργός: ΜΝΗΜΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

01.11΄11΄΄ 1/5/2011

Κρύο μαζί και παγωνιά κι ο Ήλιος απουσία
κι ο λόγος του ο σαρκασμός, επάνω απ’ την θλίψη,
ήλιος που φέρνει χειμωνιά, θανάτου μετουσία,
πόρνης Πυθίας ο χρησμός, που θέλει να με στύψει….

Το χνώτο μου μια βδελυρή, μια εκπνοή θανάτου
κι η θολωμένη μου ματιά, πικρής οργής αντλία
και η πατούσα μου σκληρή, σε καιομένου βάτου,
πάνω πατάει την φωτιά, με ιεροσυλία….

Σέρνει ο Άδης οχετό, πηχτό σκοτάδι νύχτας
και μου μπολιάζει την ψυχή, σαν Λυτρωτής εκείνος,
με θάνατο σαν πυρετό, πουτάνας χαρτορίχτας
και μένει μόνον ενοχή, σ’ έναν που μένει κτήνος

κι είμαι αυτός μόνον εγώ κι άλλος κανείς κοντά μου,
ο νεκροθάφτης μου κι εσύ, ζωής μου Καλοκαίρι,
με δίχως φως και οδηγό κι έχω στα γόνατά μου,
σαν λύση πλέον τελική, στ’ ακόνι το μαχαίρι….

11.23΄15΄΄ 1/5/2011

Παλιοί ροκάδες σκύψαμε επάνω απ’ τον ήλιο
και με μαχαίρια κόψαμε καθένας και κομμάτι
κι ότι που λες περίσσεψε στον Θάνατο ειδύλλιο,
όλοι μαζί το τάξαμε με πάθος και γινάτι

κι ανοίξαμε τα σπλάχνα μας Σεπούκο με ξυράφι,
που ‘χε βαπτίσ’ η Κόλαση ξέχωρα για καθένα,
ενός Μπουσίντο σπέρματα κι ο Θάνατος χρυσάφι
κι ο ίδιος της ο Άρχοντας προσωπικά για μένα,

τόχε ταγμένο πάντοτε και τόχε φυλαγμένο,
στα έγκατα της Κόλασης απλά προσμένοντάς με,
κρατώντας το στην κάσα του νεκρό φαρμακωμένο
και βγήκε απ’ τον ΄Αδη του, αυτό προσφέροντάς με…..

Παλιοί ροκάδες γείραμε θυσία στην απάτη,
στην έσχατή μας ξέφρενη θανάτου συναυλία,
μες το βαθύ της κόλασης τ’ απελπισμένο μάτι
κι αυτόχειρες γενήκαμε θανάτου εργαλεία…..

12.34΄53΄΄ 1/5/2011

Καβάλα στον αρχέγονα τον δαίμονα της πλάσης
ταξίδεψα ξεμέθυστος στα βάθη του ταρτάρου
κι εσύ ποτές Αγάπη μου, δεν θα ξαναγκαλιάσεις
ότι απλά μονάχο του προσφέρθηκε του Χάρου

κι άμα ποτέ οι δρόμοι μας τύχη και ανταμώσουν
τα χέρια που σ’ αγκάλιαζαν, αν κάνουν να σ’ αγγίξουν
τα έταξα του θάνατου, πως θέλω να πετρώσουν
παρά μαζί με σένανε πάλι ξανά να σμίξουν…….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-05-2011