ο πρώτος μου στίχος

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

μέχρι να γράψω τον πρώτο μου στίχο
τα αισθήματά μου παρέμεναν ανέκφραστα
τα χε θαμμένα ,λες, σε λαξευτό στην πέτρα θάλαμο
η αυτοσυντήρησή μου
νυχθημερόν επιτηρώντας την είσοδο
μην τύχει κι αποκυλισθεί ο λίθος
μην τύχει και συληθεί η πλούσια κτέρισίς των

πέρασαν χρόνια απ’ τον πρώτο στίχο
-κάπου εκεί στην εφηβεία τοποθετείται χρονικά-
κι ακόμη τώρα ψάχνω την αιτία της γέννησής του
αφού ούτε από ποιητική κατάγομαι γενιά
ούτε ήταν ποτέ στις φιλοδοξίες μου καν,
να αναδειχθώ, να ξεχωρίσω .
άσε που θεωρούσα τις συγγενείς ενασχολήσεις
κατάλληλες μόνο γι αργόσχολους γραφιάδες…

έλεγε -αν θυμάμαι - κάτι για πανσελήνους
κάτι για ανταριασμένους ουρανούς και θάλασσες τρικυμισμένες
κι έκρυβε μέσα του ελευθερίας άφθονο πόθο,
μα από τι;
τι ήταν αυτό που με κρατούσε δέσμιο άραγε;
τι αναγκασμένον;
και πως εκείνη η τυχαία στιγμή,
που άπλωσα ασυναίσθητα το χέρι στο χαρτί,
μου έγινε η ανάγκη η μεγαλύτερη
η μεγαλύτερη σκλαβιά που με απελευθερώνει;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-05-2011