αυτοεξοριστος

Δημιουργός: Αστρογιογγι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τρυπημενα τα ρουχα μου
απ' τ' απλωμα μου σ' αγκαθωτο ηλιο
Συνηθισα την γευση απ' τ' αλμυρικια
γι αυτο και οι κουβεντες μου αλατι
μοναχα τα φρυγανα μ' αντεχουν
και οι ξερολιθιες...
Ο γαιδαρος μου ακομα μ' επισκεφτεται
αυτον που εδιωξα πριν χρονια
με τριγυρνα σαν δεν δουλευει , τρωγοντας στην μαραζωμενη μου αυλη
μπας και ανθισει...
Βραχοι μου φτυνουν την ελευθερια τους
μα εγω ξερακιανος απο την πεινα της , παλευω να διατηρηθω δεσμιος
των αρχων μου
Με περνουν τα δακρυα καμμια φορα
για λιγο δικιο παλευα , λιγοτερη αγενεια
και να τα χαλια μου...
Δεν εχω που να μοιραστω την τοση λευτερια!
Η ΔΟΥ ΘΗΡΑΣ περασε , για να μου επιστρεψει το ΑΦΜ
δεν υπεγραψα
μοναχα κατι χαλκινα αντικειμενα γυαλιζω
τα δινω να τα παρουν οι τουριστες για λιγα ευρω
Το χωραφακι μου γεματο καλουδια
πουλια μου φερνουν τους σπορους
κι ο ουρανος το ποσιμο νερο
Στο υποσκαφο του γαιδαρου μου ζω
μ' ενα πετρογκαζ μονό
και μια λαμπα πετρελαιου
Σαν σκοτινιαζει , δολωματα βαζω στις σκιες να μου συνομιλησουν
η παλι μπροστα στον προμαχωνα μου τις αποδιωχνω...
Ο Ο.Α.Ε.Ε επιθυμει να με συναντησει , μια και η αυτοβουλη μου απομακρυνση
απλα με υποβιβασε κατηγορια
τους μηνυσα να με ξεχασουν...θα το σκεφτουνε μου 'πανε
κι ο στρατος με ζητησε , για να μην περασω στρατοδικειο
δεν ειμαι επικινδυνος τους εγραψα
Μονο βλαστημιες με πλησιαζουν , αλλα τρεχουν στον γκρεμο κατω
δεν τις αφηνουν τα γερακια , μα και κουρουνες τις κραζουν...
Ησυχια
Η δηλωση μετανοιας με περιμενει καθε μερα διπλα στο πιατο μου
κι οσο την τσαλακωνω , αυτη θεριευει κι επιστρεφει...
της ζητησα να με "παντρευτει" μπας και με αφησει ησυχο
αλλα με ογδοντα δραμια ψωμι και οσπρια ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2011