Μαραμένα

Δημιουργός: nafpaktos, Θανάσης Καρανίκας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποτέ για τους χειμώνες που πονούν,
μα πάντα για της άνοιξης τ' αγκάθια
αυτά τ' αγκάθια που 'χω λερώσει με το αίμα μου,
για όλα τα μάτια,
πάνω τους που ξέχασα το βλέμμα μου.

Ποτέ για ραγισμένες αγκαλιές,
μα πάντα για το χάραγμα που αφήνει
της στιγμής μας το ανεξίτηλο το στίγμα,
που δε θα σβήνει,
ούτε θα χάνεται στου τίποτα το ρήγμα.

Ποτέ για τις φώνες μεσα στον ύπνο,
μα για το φάντασμα που με σκεπάζει
σ' αυτό ρίγος που τσακίζει το κορμί,
και το διατάζει,
στ' όνειρο πάντα να ψάχνει γι' αφορμή.

Ποτέ για φύλλα που τα ξέραν' ο βοριάς,
μα πάντα για το ξύλο που δακρύζει
σ' αυτό το δέντρο που πληγώνω ολοένα,
και δεν ανθίζει,
γι' αυτό απ'τον κήπο μου κρατάω τα μαραμένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2011