Οδός θλίψης

Δημιουργός: Κοιτάζω μ(προ)στά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περπατούσα σ' αυτόν τον γνώριμο δρόμο.
Ξέρεις, ώσπου να φτάσω στο κίτρινο
παγκάκι, δίπλα στην αοριστία.
Εκεί που βρισκόμαστε συνήθως.

Κι όμως άργησες μια μέρα
και η μαυρίλα αυτού του κόσμου με πειράζει.
Μ' ενοχλεί η ασάφεια και η σοβαροφάνεια
η δειλία και το θράσος.

Και πότε δεν ήταν η αλήθεια σου αφορμή;
Γεννά καβγάδες με τις λέξεις,
ξεσπούν έριδες με τα γράμματα.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Μόμο η οδός της θλίψης μας.

Πόσα και πόσα χειμωνιάτικα βράδια
πέρασαν σ' αυτό το στενό δρόμο.
Ναι μεν νοερά αλλά ωραία.
Τι τρελοί που είναι οι θλιμμένοι.
Είναι γκρί αυτή η τρέλα.
Μου ταιρίαζει νομίζω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2011