Ημερολόγιο Απουσίας

Δημιουργός: jaxlarus, Ι. Λάζος

Πάντα άμα γράφω έμμετρο, με πιάνει ένα κατιτίς και δεν έχω ιδέα πως να το αντικρίσω... Μου δίνει την εντύπωση πως ποτέ δεν τέλειωσε. Σαν να αιωρείται στο χρόνο· απροσδιόριστα ημιτελές, ανεπαρκές, λειψό… Ίσως να διψά για μελωδία, ποιος ξέρει..; [«Λάζα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα διαβατάρικα πουλιά δε σ' ανταμώσανε
Στέκουν· ρωτούν ποιος δρόμος σ' έχει πάρει
Τι να τους πω, που 'μαι καράβι που απόκανε;
Λιμάνι ψάχνω, μα σβησμένοι πια οι φάροι

Σακάκι φόρα με στ' αγιάζι του χειμώνα σου
Σκιά σου κάνε με στο κάμα του Αυγούστου
Άσε να γίνω μια του Μάρτη ανεμώνα σου
Και του Σεπτέμβρη το βαρύ άρωμα του μούστου

Ρωτώ αν σ' απάντησαν της θάλασσας τα κύματα
Για μια του λέξη εξορκίζω το φεγγάρι
–- Να ζήσεις, πες μου, που την έβγαλαν τα βήματα;
Σωπαίνει. Κρύβεται στο κλάμα του Γενάρη

Σε κουβαλώ τα καλοκαίρια στα ταξίδια μου
Αυτά που μόνος μου δεν τόλμησα να κάνω
Χρονιές αλλάζουν, μα όλα μέσα μένουν ίδια μου
Τι να μου κάνει ένας χρόνος παραπάνω;

Διαβήκαν άχρωμα του Νοέμβρη τ' απογεύματα
Φύλλα νεκρά που τώρα σκέπασε το χιόνι
Δυο χρόνια που 'φυγες – αλήθεια να 'ναι ή ψέματα..;
Ακόμα ένα ο Δεκέμβρης με χρεώνει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-10-2005