Το γαϊγουράγκαθο Δημιουργός: Trelenaki Τι φταίει που είναι έτσι; Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Κάποτε παίζοντας σαν παιδιά, όλοι έχουμε τρυπηθεί ή γρατζουνηθεί από κάποιο γαϊδουράγκαθο. Και όλοι γυρίζοντας το κλωτσήσαμε, το βρίσαμε (λες και ακούει) και το κατηγορήσαμε που μας γρατζούνησε κι έχωσε τα αγκάθια του βαθιά στο δέρμα. Μα τι έφταιγε το κακόμοιρο;
Λες και φταίει εκείνο που γεννήθηκε με αγκάθια. Λες και φταίει εκείνο που πληγώνει όσους πάνε έστω και να το αγγίξουν. Πόσο μάλλον να πέσεις κατά τύχη επάνω του... Αν και δεν υπάρχει περίπτωση...κάποιοι θα είπαν μέσα τους: "Κοίτα να δεις το άτιμο,λες και με περίμενε, σαν να μου είχε στήσει καρτέρι". Αφελέστατος συνειρμός. Γιατί τα γαϊδουράγκαθα βέβαια, όπως και τα ντουβάρια δεν σκέφτονται και επομένως δεν μπορούν να στήσουν σχέδια και παγίδες...ή μήπως μπορούν;..
Βέβαια αν σκέφτονται θα λέγανε ίσως: "Μα εγώ δεν πείραξα ποτέ κανέναν! Δεν πλήγωσα ποτέ κανέναν!" κι ας έχουν τα αγκάθια για να μην τα τρων τα γαιδούρια...Αλλά ο άνθρωπος; Τι όμορφα που δείχνουν την Άνοιξη με τα μαβιά λουλούδια, τι ολόχρυσα το καλοκαίρι! Αυτά τσιμπούν. Θέλουν δεν θέλουν. Έτσι γεννήθηκαν. Αυτά φταίνε;
Απλά μεγαλώνοντας εμείς προσαρμοζόματε. Ξέρουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα γαϊδουράγκαθο, ένα δημιούργημα (και αυτό) της φύσης, που μπορεί να δείχνει ωραίο από μακριά, αλλά τσιμπάει και πληγώνει. Σαν τα τριαντάφυλλα. Μόνο που εκείνα στολίζουν τους κήπους και τα παρτέρια, μπαίνουν στα βάζα και κάθονται εκεί...λουλούδια είναι. Εμείς όμως μαθαίνουμε να αποφεύγουμε κάθε λογής αγκάθι και πλέον τα προσπερνάμε, απλά κοιτώντας τα, αναπολώντας κάθε στιγμή που τρυπηθήκαμε καθώς μεγαλώναμε και μαθαίναμε γι' αυτά.
Τώρα αν εκείνα συνεχίζουν (υποθετικά) να αναρωτιούνται γιατί δεν τα πλησιάζει άνθρωπος, τουλάχιστον παρηγοριούνται ανάμεσα σε άλλα γαϊδουράγκαθα. Καλά είναι από μακριά, μέχρι που πλέον τα αγνοείς. Και ξεχνάς και το ότι σε πλήγωσαν κάποια στιγμή. Τα σκέφτεσαι και γελάς...Τι φταίνε αυτά στο κάτω κάτω που είναι έτσι; Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2011 | |