Καβαλιέρος χορού

Δημιουργός: vero_, Βερόνικα

http://www.youtube.com/watch?v=PJXPPk2lpdg&feature=related - http://veronica94

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα βήμα στη σκηνή και στον παράδεισο.. Με το άνοιγμα των κόκκινων κουρτινών και το φώτισμα των προβολών αναγεννιέμαι. Γίνεται ένα το κορμί μου με τη μουσική… με τη σκηνή.. Είμαι απλά εγώ και κάποια άλλη εγώ. Η μελωδία με ζεσταίνει και ο ιδρώτας με καίει. Στον χορό αφήνομαι σαν να είμαι ένα ακόμα αστέρι του ουρανού.. Σαν να είμαι ο εραστής του φεγγαριού. Τίποτα δεν μένει που να μη λάμπει. Ούτε η κίνηση, ούτε το ύφος, ούτε το χρυσοκεντημένο κοστούμι. Κανείς δεν είναι άσημος επάνω στη σκηνή. Η πραγματική άπλετη λάμψη πηγάζει απ’ τη ψυχή και όχι από τον προβολέα. Κι η σφαίρα του στόχου εισδύει σαν νέος μετανάστης ήχου και πάθους. Πάθος.. Πάθος.. Μια ολοφάνερη κι αδιαφανή έγνοια. Αφουγκράζομαι τους χτύπους του μεγαφώνου σαν να ήτανε τρένα. Επιβάτης μιας πεζής και τολμηρής ζωής. Γιατί θέλει θάρρος να κοιτάξεις τον αμέτρητο κόσμο από ψηλότερα κι ακόμα περισσότερο για να πιστέψεις στον εαυτό σου είτε υπάρχει παρτενέρ είτε όχι, είτε υπάρχουν σκηνικά είτε όχι, είτε αν άνοιξαν οι κουρτίνες είτε όχι, είτε αν υπάρχει πληγή είτε όχι.. Δεν υπάρχει ανασφάλεια στον ρόλο αυτό. Μέσα μου ανατέλλω και το κορμί μου ξενυχτάει. Λες και κάνουμε έρωτα εγώ κι η μουσική. Μα στα τόσα ξύπνια και υπναλέα μου όνειρα αποκτάνε χρώμα μέχρι και οι πιο άχρωμες φαντασιώσεις μου.. Διότι οι φαντασιώσεις πάντα έχουν χρώμα, όσο θολό κι απόκρυφο είναι αυτό! Δεν ξέρω αν με νιώθει κανείς. Μα όποιος έχει μπλέξει με τον χορό και την αγάπη δεν ξεμπερδεύει. Όχι μόνο γιατί δεν μπορεί αλλά γιατί γίνεται νόμος και υποταγή. Για ένα παντοτινό όνειρο γίνομαι καβαλιέρος..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-07-2011