Νυχτερινές παρεκκλίσεις

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περπατήσαμε πολύ
Κουβεντιάσαμε λίγο
Θαρρείς κι η νύχτα μας κρύφτηκε
στο κουρνιαχτό του αιώνα.

Ανταλλάξαμε όρκους σιωπής
Δένοντας σφιχτά τα μικροδάχτυλα μας.

Περπατήσαμε κι άλλο.
Κοιταχτήκαμε περισσότερο.

Σαν αμάλγαμα αμηχανίας και περισσευούμενου έρωτα.

Μετρούσα τα βήματα από το ένα βλέμμα στο άλλο
Χάθηκα μετρώντας την επιθυμία.

Πόσα δεμάτια αστέρια να φορτώθηκες ‘κείνο το βράδυ;
Πόσες οργιές φεγγαριού
για να αντέξεις τη νύχτα.

(Υπολογίζω,
όσες κι εγώ.)

Κουράστηκα να νιώθω με αριθμούς

Θυμάσαι εκείνο το μικρό μπακιρένιο κλειδάκι
που σου είχα εμπιστευτεί;

Σε είχα χρήσει κλειδούχο της φθαρτής μοναξιάς μου
χωρίς να το καταλάβεις.

Δεν χρειαζόταν άλλωστε.
Όσο πιο λίγα ξέρεις, τόσο πιο πολύ αγαπάς.

Θα’ ναι καθώς λένε «η μαγεία για το άγνωστο» που σε τραβάει.

Όχι. Όχι!
Δεν πάει να πει απόψε πως μάθαμε ο ένας τον άλλον.
Μόνο θυμήσου τις λέξεις που προλάβαμε να πούμε.

Ξέρεις, καμιά φορά
δεν είναι τα ονόματα που κάνουν τους ανθρώπους
μήτε οι ζεστές χειραψίες και τα «χαίρω πολύ».

Κι αν σου συστήθηκα με το όνομα της λύπης
θυμήσου εκείνο το χαμόγελο μόλις μου είπες
« τότε σε ξέρω από πάντα».

Δε ρώτησες γιατί χαμογέλασα.
Μάλλον θα ήξερες πως όσοι γνωρίζονται από πάντα
έχουν αγαπηθεί καρδιά μου, στο ποτέ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-08-2011