Είμαι μόνο για μένα Δημιουργός: mytilinia, georgia simini Μην αναρωτηθείτε...είναι 100% βιωματικό...δεν γράφτηκε για έναν...μα για πολλούς...δεν είναι ερωτικό...όχι μόνο τουλάχιστον...μιλάει για όλη τη σαβούρα και την ασχήμια που συνάντησα ως τώρα..Φιλάκια φιλαράκια μου και μην ξεχνάτε...Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΩΡΑΙΑ! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
Δεν ήθελα να είμαι εγώ, μόνο για μία νύχτα
κι ύστερα να πλάγιαζα, δίχως μια καληνύχτα.
Δεν ήθελα να είμαι εγώ, για σένα δεδομένη
στους φίλους σου μετά να λες,πως μ' έχεις ξεγραμμένη.
Δεν ήθελα να με κοιτάς, με μάτια που υγραίνουν
κι από τον πόθο της στιγμής, κρυφά να με μαγεύουν.
Δεν ήθελα το σαρκικό, το πάθος το μοιραίο
το είδα, το δοκίμασα, ίδιο με του Οθέλλου.
Δεν ήθελα ούτε λεπτό, ν' αγγίξω απ' τα λεφτά σου
να γίνω σκλάβα σου εγώ, για χάρη του παρά σου.
Δεν ήθελα να είμαι εδώ, όποτε σου καπνίσει
πες μου, αλήθεια μ' αγαπάς, να λες στην κάθε κρίση.
Δεν ήθελα τα λόγια σου, τα ωραία, τα μοιραία
αν ήταν να τα ξέχναγες μέσα σε μια ημέρα.
Δεν ήθελα την αρπαχτή, στο λέω και στο δηλώνω
κι άμα δεν το ένιωσες, το λάθος το πληρώνω.
Δεν ήθελα να είμαι εγώ, όπως οι τόσες άλλες
που τάχα σε αγάπησαν, μα σ' έριχναν στις σκάλες.
Δεν ήθελα να είμαι εγώ, γυναίκα που σωπαίνει
και να σου λέει όμορφα, να πας, όπου πηγαίνει.
Δεν ήθελα τη δόξα σου, ούτε στιγμή ν' αγγίξω
ή να σε εκμεταλλευτώ, χωρίς να σ' αγαπήσω.
Δεν ήθελα να μου γελάς, γιατί μοιάζω σε άλλη
εγώ, είμαι μονάχα εγώ, κι αυτό άμα σου κάνει.
Δεν ήθελα απογεύματα, γεμάτα από νάζι
κι ύστερα να με πέταγες, στο κρύο το αγιάζι.
Δεν ήθελα τα δυο φιλιά, σαν το γυαλί να σπάσουν
και χωρίς να φταίω καν εγώ, ένοχη να φωνάζουν.
Δεν ήθελα ούτε στιγμή, απάνω σου ν' ανέβω
ξέρω καλά το τι μπορώ στα χέρια σου να φέρω.
Δεν ήθελα ούτε στιγμή, με άλλη να μ' αλλάξεις
λες και δε σου δωσα φτερά, εγώ για να πετάξεις.
Δεν κράτησα, δεν άφησα, διαμάντι για εμένα
αλήθειες σου ζωγράφισα, μα με δική μου πένα.
Δεν σου δωσα μια μαχαιριά, εχθρό να με φωνάξεις
και με το μίσος στην καρδιά, σημάδια να χαράξεις.
Σου έδωσα ότι μπορώ κι ό,τι με μαθαν χρόνια
να είμαι απλά μωρό μου εγώ, δίχως ψευτιάς κολόνια.
Σου έδωσα χαμόγελο, την πίκρα σου να σβήσεις
κι αλήθεια σοκαρίστηκες, είπες...θα μ' αγαπήσεις;;;
Σου έδωσα απλά καρδιά, καρδιά για να αγγίξεις
μα εσύ την ποδοπάτησες, δίχως να με ρωτήσεις.
Τράβα λοιπόν και διάλεξε, ό,τι αγαπάς να ζήσεις
εμένανε δεν το μπορείς, σε άλλη να αγγίξεις.
Δεν θα αφήσω μια στιγμή, να πω πως κάνω λάθος
χαρά μου, για θυμίσου το, αυτό το λένε πάθος.
Δεν θα σ' αφήσω να γευτείς, καμία πια χαρά μου
γιατί μπήκες και συ στ' άπλυτα και στα ασήμαντα μου.
Τώρα μπορώ να πω καλά, πως δεν σε έχω ανάγκη
κι ούτε σε βλέπω σαν θεό, σαν γύρισες την πλάτη.
Λύπη μονάχα πια για σε, στα στήθη νοιώθω μέσα
εκείνα που λαχτάριζες, μα χαίδευες με ψέμμα.
Κουράστηκα τόσο πολύ, αλήθεια λέω θεέ μου
εσένανε να προσπαθώ, να νοιώσω άγγελε μου.
Τι φταίω εγώ που έζησες, δίχως χαράς το χάδι
κι όλα γινήκανε λυγμός και ψέμματα και δάκρυ.
Κουράστηκα, μα έμαθα με δάκρυ και με πόνο
να αγαπώ τόσο πολύ, εμένανε και μόνο.
Να δίνω το χέρι μου, σε όποιον το ζητήσει
αλλά μου φτάνει ως εκεί, μην πας να μας γ......εις!
Τώρα μπορώ στα μούτρα σας, το χάλι σας να φτύσω
να πω πως όλου του κόσμου τα καλά, σε σας εγώ χαρίζω.
Κι άμα μου πικραθήκατε, που τώρα λέω αλήθεια
λυπάμαι μα δεν μου γινε, το ψέμμα σας συνήθεια.
Θέλω μονάχα εσένανε, που ήσουνα αντράκι
κι όλα σταράτα ήτανε, τα λόγια, με μεράκι.
Που έλεγες όσα μπορείς, ότι μπορείς να κάνεις
κι όχι πως τάχα τη ζωή, εσύ θε να μου μάθεις.
Θέλω πολύ εσένανε εγώ να ευχαριστήσω
που δεν με άφησες στιγμή, μονάχη να δειπνήσω.
Που μου φερες μία καρδιά, μ' αγάπη ν' αγκαλιάσω
και μέσ' του χρόνου τα καλά, κρυφά κει να φωλιάσω.
Σ' ευχαριστώ που ήσουνα απλά ο εαυτός σου
κι ίσως και να έχασες, ό,τι ήταν για όφελος σου.
Σ' ευχαριστώ που ήσουνα άντρας με παντελόνια
γι' αυτό καρδιά μου, σου φερα, τα υπόλοιπα γαλόνια.
Σ' ευχαριστώ που μ' αγαπάς γιατί ξέρεις ποια είμαι
με τα καλά και τα στραβά, με δέχεσαι να είμαι.
Γι' αυτό και σε ξεχώρισα, απ' όλους με στ' αμπέλι
για να σε έχω συντροφιά, σαν το κοκκινέλι.
Φτάνει ως εδώ , ό,τι είπαμε, το μήνυμα ελήφθη
είναι μόνο για μένανε, αυτό το παραμύθι.
Λέει γι' αλήθειες και ψευτιές, στον κάδο τις αδειάζει
τις βρώμικες τις σκέψεις τους, ας έχουν να χαράζει.
Εγώ απλά αποχωρώ, απ' ότι δεν μ' αγγίζει
και στης χαράς τα πέλαγα, ό,τι δεν μ' αρμενίζει.
Ψάξτε να βρείτε ποια γραμμή σε σας ίσως ταιριάζει
σε μένανε πάντως μια κραυγή, μήνες μου φωνάζει.
Μόνο για σένα να χαρείς, για σένα να αγκαλιάζεις
κι ότι ξεφτίζει από ζωή, στο χώμα να τ' αδειάζεις.
Κράτα εκείνους που σ' αγαπούν, σαν όνειρο της νύχτας
κι άσε τους ψεύτες στη βροχή, στ' απόνερα της καταιγίδας.
ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ
Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-08-2011 | |