lagrimae chartan

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

-τελείωσε το σουλάτσο μου στον κόσμο της γητειά σου-

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]-Το όνομα σου στα χείλη, βαραίνει την κάθε ανάσα
σαν λάθρο καυχιέται στο διάβα του αέρα,
πραμάτια, και επαινος του κάθε θνητού
λες κι είναι μονάκριβο σ΄όλη την πλάση.-

Ας υποθέσουμε οτι σήμερα άλλαξαν οι τροχιές
και η σελήνη λυτρώθηκε απο τον ερέβινο σφυγμό
της απουσίας σου.
Ας υποθέσουμε οτι το κέντημα της μελαγχολίας σου
χάρισε σήμερα λίγες βελονιές, στο γυμνο σώμα
της νύχτας.
Τι άλλο θα΄θελες ακόμα;
Πως θα με κατασπάραζε η ασημοστόλιστη θωρριά σου
στο νου και στην πλάνη;

Μεγάλωσα και κρατώ τις χαρακιές
υγρές και μαζί τις ποτίζω ν΄ανθούνε.
Σε κάθε μελαγχολία σαν φώς, να γερνάνε
να πέφτουν νεκρές στο σκοτάδι.
Κι ο αγέρας του θέρρους , στα στάχυα, να σκορπάει το μυστικό...
να σκορπάει το χρησμό της ζωής τους.

Ας υποθέσουμε οτι η ζωή δεν γέννησε ποτέ
τα ταξίδια της λύρας.
Ας υποθέσουμε οτι οι κούνιες δεν ριγούνε ποτέ
στη σκιά της σελήνης.
Τι άλλο θα μπορούσα να σκοτώσω;
Πως θα πενθούσε η ψυχή τα νεκρά της ταξίδια;

Τώρα που σε λαβώνω ξανά και πονάς
και σκύβω δειλά το κεφάλι στο χώμα..
Ακούω τα χνάρια να λέν τι θα γίνει
και κλείνω με φόβο τ΄αυτιά.
Κι εσένα ευχαρίστως σκοτώνω ξανά και ξανά
αφου δεν υπάρχεις...
μα εγώ, μια μονάχα φορά, μου λαχε
να πεθάνω.

Κάποτε τα περιστέρια θα ανταμώσουν τα φτερά τους.
Καποτε τα νέφη ,στη σελήνη θα πλάσουν νυφικό.
Κάποτε θα καρπωθείς, θωρριά μου ,τη θνήση που σου αξίζει.
Μακρυά απο τα δικά μου ταξίδια., θα τρέξεις το μονοπάτι
της εφηβείας...
και θα χαθείς σε καμβά νιογέννητο.


Κι εγώ θα καμαρώνω,
θα ναι , η πρώτη κι η τελευταία μου φορά..

..που θα πεθάνω!!!




θανασης Κρουστάλης[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-08-2011