Ξερή γη, αγαπημένη

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βίαιος βράχος, άγριος τόπος, άγονη γη.
Το καφέ χρώμα κυριαρχεί.
Ο ήλιος τσακίζει την αυταπάτη,
βάζει φωτιά στο νου, στην έννοια.

Βαδίζεις αργά, γίνεται αίμα το κάθε βήμα.
Κάθε σκέψη διπλή ζυγίζεται, μπρος στην αλήθεια
που απλώνεται ξεκάθαρη στα πόδια σου,
σαν το Αιγαίο.

Λίγη τύχη να ΄χεις,
λίγο να νικήσεις το φόβο,
λίγο ν’ αφουγκραστείς τις σειρήνες.
Λίγο να κρατήσεις την πίστη.

Να σκάψεις εκεί που δεν υπάρχει τίποτα.
Κι όσο τίποτα δεν βγαίνει,
τόσο να σκάβεις.
Να κρατήσεις σφιχτά την πίστη.

Κάποια στιγμή,
όταν η ξεραμένη τούτη γη αποκριθεί,
μεμιάς θα ζωντανέψουν όλα:
Κι εσύ κι ο κόσμος κι όσα χάθηκαν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-08-2011